Ses geçirmeyen bir aşk düştü payıma Uykuya kararırken bile inler mi bir insanın göz kapakları? Sırf ağladı diye kıskanır mı yağmur? Adım attığım toprak renk değiştiriyor şimdi Sensizim diye dalga geçiyorlar Zoruma gidiyor...
Kime baksam;bana benden daha yakınsın...
''Sıkı giyin'' derdin bana sürekli hatırlıyor musun? ''Havalar soğudu Dikkat et,üşütme!''
Ne değişti? Ben mi çok ucuzladım? Yoksa ölüm mü?
Üzerimdekileri kıskandında mı gittin? Acıttın yeryüzünü Yoksa bir meslek hastalığımıydı bu? Ve ben hayatının en baba espirisi Hangi ara kabuk değiştirdin de uzaklaşrtın bu kadar benden
Sen tanıdığım en dolambaz yıldızsın
Rüzgarın sesini biraz kısarmısın İçim üşüyor Kalbi delik bir çocuk sabahlıyor benimle Bir kaç gazete parçası Ve ellerim çeplerimde...
Babamı alnından öper gibi uğurluyorum şimdi kendimi sensizliğe...
( Şahsi Yalnızlıklarım 7 başlıklı yazı Ali Koç tarafından 15.12.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
