H e y ..!!
Kargaşanın dip notundaki çekememezlik,
Uğramadın bunca zaman ruhumun öbeğine
Bundan böyle uğrama sakın..
Bir ömür daha lazım bana
Bir ikinci ömrü soluksuz yaşamak için
Zamana bıraktığım korkularımı
Duvar resimlerine adadım
Bazen düş sandım ve çizdim taş duvarlara yüzümün yarısını
Bazen susuz bir kuyuya gömdüm
Şu z/amansız kefenlenmeyi
Nicedir ruhumda besledim
Yetimdi dualarım Yâ Râb
Kuyla ellerimin mezhebime
Lavanta kokulu bir baharın
Açlığından geçiyorum
Bedr-in kuyuları
Söndüremiyor içimdeki susuzluğu
Açlığın düş sürgünü yakışır mı sin/eme
İçimde kırılan putların
Y/akma anıdır
Cihâd eden sırtımdaki kamburun
Şahitliğindeyim
Yâ Râb.!!
Göğün ve yerin
Şiddetli eylül darbelerinde hüzünlü soykırımıdır
K/ aldırdım bakışlarımın
Sancılarını kınalı parmaklardan
S ı r d ı m,
Sırdaşlığı öğreti sandığım günden beri
sırra kapandı bil cümle lisanlar
Dilsiz bir yürüyüşteyim
İzmarit kokan sokak kıyısından
Göğün ve yerin…
Kentin anarşist bakışlarını vurmuş gece bekçileri
Avurtları çökmüş tüm çöp tenekelerin
Şu lanet mısraları sökün tırnaklarımdan
H e y şiir avcıları
Sürgün yediğim yasaklı yürek çığlıklarımdan
Ben iki kişinin çığlığıyla
Sessizce ağladım bir vakit
Geceyi ikiye böldüm
Bir yarısında anılarım vardı
Yitik kentimin efsunlu sokaklarının
Diğer yanında
Kendime hasbıhal haldeydim
Öylece mahur
Öylece ağlak bir halde
Düşlerimin süslü tarafından bakındım
İçli ve umutsuz
Gözlerimde biriken selin halini bıraktım
Öylece utanmadan
V e
unutulmamaya meyil
M e l’u n bir yüreğin
Gayyada kurumaya bırakılma anını düşledim
Aşka keder dedim
Hüzün soluğumda birikti
H e r dem
Kaç kez sınadıysam kendimi
O kadar
Kendime yenildim
Ağlamaktan söz edilse
Yüreğimin içinde eridim
Ö l d ü m
--Efsun sesli dost Hasan KARAŞAHİN
Sonsuz teşekkürler
--n u r e t t i n Ö N D E R