Bülbül Güle Yananda
Bir gâmlı Bülbül vardı, bir de yaralı gülü,
Geceden ta sabaha, inlerdi döne döne.
Gül Bülbülün bağrında, görürdü hicran çölü,
Korkardı ki gönlünde, sevda ateşi söne.
Gül bilirdi Bülbülü, içi nasılda yanar,
Kalbinden geçenleri, bilmez miydi o dildâr.
Kanatları kırılsa, gülünün bağrı kanar,
“Anla” dedi; “hâlimden, sensiz zindandır civar”.
Bülbül ona vurulmuş, ta ruhlar âleminden,
Sevdasını söylerken, dilinde dil’i yandı.
Gülü biçâr kalmıştı, Bülbülün eleminden,
Birlikte içmişlerdi, gal-u belâ’dan and’ı.
Çün gülüne âşıktı, biçare dertli Bülbül,
Zayıf kanatlarına, ağır gelirdi münâh.
Didesine kan düştü, hicranlıydı beyaz gül,
Dedi;”sensiz kalırsam, edvarı yakar eyvah”
Gül gül üstüne güldü, Bülbül çeşm-i siyahı,
Titreyen yüreğini, sevda ateşi sardı.
Leb-hârında tutuştu, hecelerin semahı,
Bülbülden ayrı kalmak, beyaz gülüne ar’dı.
Bülbülün gözyaşları, düştü gülün terine,
“Yârim” dedi; “yaramsın”, dışına vuramadı.
Gülü dökülse idi, benzerdi mahşerine,
Çok istedi sarmayı, korkudan saramadı.
Bülbül gülüne döndü, öptü öptü kokladı,
Gönlü hevenk hevenkti, aşkı kalbini yordu.
Öyle esrik oldu ki, o an ölüm yokladı,
Son defa Allah derken, Bülbülün kalbi durdu.
Çün Makberi şerh etti, gül ve Bülbül aşkını,
Asırlara hükmeder bunların hikayeti.
Her kim ki yıkar ise, seven gönül köşkünü,
Ola ki Hakka çıkar, mazlumun şikâyeti…
Makberi – Ahmet Akkoyun……26/09/2009…..21:20…..İst
(
Bülbül Güle Yananda başlıklı yazı
Ahmet Akkoyun tarafından
15.10.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
