Online Üye
Online Ziyaretçi
Sonra sonra asiliğim tutar ya hani
Aklına yattığım yerde duramam…
Gerçek değer yargılarımızla
Dürtüldüğümüzü zannederken
İçimizdeki savaşçı filler Ebrehe’ye koşar
Muhtemelen kendi felaketimize
İki lafı bi yere getir kul
Getir ki değer yargılarım dürtülsün
Bizden fazlasını alma sakın içeriye
Hatta bu şiiri de üzerine
Bir kere güvenirsek, bunu hep isteriz
Tasviri bozuk insanlar,
Bizi suçüstü zannederde
Kendimize ait zamanları ziyan ederiz
Ey şehrimin dokunulmaz sağırları
Kendimize ihanetimiz var
Affedemediğimiz yerden
Tam ayarsız bir sadakatle
Uğruna yanılacak gibisinden
Biz bağışladıkça hatırladık
Hatırladıkça yandık
Yandıkça insandık
İspatı olmayan gerçekler geçti yörüngemizden
Şimdi büyülü sözler dileniyoruz
Affına meyilli yeminlerden
Oysa yeminler zılgıt çalar geceye
Sebebi kalp içindeki kıbleye
Gece kimi sahipleniyor kul
Sıradanlığın izleri var karanlıkta
Düşün ki annemin geçmişinden geçiyorum
Masumiyet bakış açılarımın
Mealini fısıldıyor yarınlarıma
Özellikle ben
Ürkütücü bir hikâye gibi bakarken
Bir adımda içimdeki insansızlığa sığınıyorum
Ve özellikle sen
Bir tek kendini alıp gidiyorsun bu hikâyeden
Öyleyse en çok şimdi
Ört gözlerimi ellerinle
İçimdeki ölüm üşümesin
Belki ceset dudaklarımdan öpersin
Umut bağlamak ne haddimize
Sen tüm kelamların özetisin