Bir kadýn ve bir adam vardý gecenin en koyusunda baþ baþa yan yana duran. Gecenin çizmiþ olduðu çerçevenin içinde bir resimden kaçmýþ gibiydiler, bir fotoðraf enstantanesiydiler, enteresandýlar.

Kadýn dokunaklý þarkýlar kadar doluydu. Adam kadýna dokunamadýðý kadar hüzünlüydü. Bu dokunuþ kalbi olmalýydý.

Kadýn aðlamaklýydý nisan bulutlarýnca! Hava kararýnca, saðanak baþlamýþtý. Islanmadýk yer kalmamýþtý yâr yüzünde. Ýlkin kirpikleri ýslanmýþtý ve asýlý kalmýþtý caným onun her bir damlasýna! Dalýp gittim bir an kadýnýn dünyasýna!

Ah sevgili, en kutsal su, gözlerden dökülen yaþtýr. Yüzünü gözyaþlarýnla yýkýyorsun her zaman.Bu yüzden bu kadar güzel bakýyorsun, bu kadar inançlý ve imanlý. Sevmek sende inanmaktýr Rabbe! Sevmek haccýný yapmaktýr sende bu aþkýn. Hangi dine mensup olursan ol, gözlerine seni baþtan ayaða yýkayan en kutsal su deðil de nedir þimdi?

Kadýn söze girdi hüzzam makamýnda:

-El ahý alamam. Affet beni, sevemem seni. dedi gecenin karanlýðýndan daha karanlýk bakan adama. Adam dað kadar yüklüydü hüzünle, okyanus kadar batmýþtý yalnýzlýða. Tarife gelmiyordu ruh hali, tasvire lüzum yoktu.Yalnýzlýðýn ve hüznün sözlük anlamýydý bence.

-Bir ah edenim olsa haklýsýn! Dediklerine imzamý atarým. Ya ah edenim yoksa! dedi usulca adam kadýna. Adam kimsesizliðin kralýydý da etrafýndaki kalabalýk onun yalnýzlýðýný görmüyordu. Ayný yastýða baþ koyduðu ömrünü adadýðý bile vardý ama yoktu. Ne kadar vardýlar ama ayný zamanda ne kadar yoktular. Bir adam bilirdi bu halini bir de onu yaratan!

-Öyle mi, rahatladým o zaman. dedi kadýn büyük bir yükten kurtulmuþçasýna.Adamýn yalnýzlýðýna bir yalnýzlýk daha mý ekleyeceksin ey kadýn? Adamýn derdine bir gramda olsa bir dert daha mý katacaksýn? Yüzeysel bakýyordu kadýn suyun yüzüne bakýyordu ve suyu sadece yüzüyle görüyordu berrak sakin ve masmavi! Oysa suyun dibinde ne batýklar ne atýklar vardý.

-Bir ah edenim olsa yakmaz mýyým tüm yazdýklarýmý? Bir kalemde silmez miyim yaþlarý? Taþlarý  dökmez miyim son bir kez? Bir aþkým diyenim olsa içten, yalansýz dolansýz. Kalben sevse!Adam dert küpüydü, bu küpten sýzan her damla deðdiði yeri kurutuyordu. O denli etkiliydi. Öldürücüydü, mahvediciydi, yýkýcýydý. Timur'un askerleri gibiydi ondan sýzan her damla! Marþ marþ kalbe yürüyordu her sözü.

Kadýn bu kadarýný beklemiyordu. Buzdaðý vardý karþýsýnda, görünen kýsmý hüzünlüydü de asýl görünmeyen kýsmýndan korkuyordu. Bu kadar büyük bir hüznü kaldýrabilecek kadar güçlü hissetmiyordu. Hazine dipteydi ama üstü hüzünle kaplýydý. Kabuklarýný kaldýrmak lazýmdý. Yarayý iyeleþtirmek için yarayý kazýmak lazýmdý. Bunu öyle ameliyat býçaðýyla falan da yapamazdý. Hijyenik bir týraþ da olmayacaktý. Tam tersine paslý bir jiletle ya da kör bir usturayla yapmasý gerekirdi. Buna yüreði dayanamazdý, gücü azdý. Bazen yaþatmak için bazý þeyleri öldürmek lazýmdý bazý þeyleri.

Kadýn aðlýyordu adamýn haline. Þükrediyordu haline milyon kere hem de . Benden daha viraneler varmýþ da haberim yokmuþ. Benden daha yaralýlar varmýþ da bilmiyor muþum "Affet Rabbim beni, hoþ gör, baðýþla þu acizane düþkün kulunu, beter olmuþ haline acý, þefkatini esirgeme ve þu karþýmda duran divaneyi dergahýna al onu ihya et, afiyeti sun!"

Adam acýyordu kadýnýn haline. Kadýn onu anlamýyordu ya da anlamak istemiyordu. Adam bile isteye böyle yaþýyordu.Cennetin yollarý öyle gül bahçelerinin içinden geçmiyordu aksine dikenlerle kaplýydý, cam ve can kýrýklarýyla doluydu. Buz kesiði vardý her yanýnda, cam kýrýðý, mýh izi vardý ayaðýnda, kýymýk...

-Caným, kýskananým, yananým olsa gülmez miyim bende 24 saat? Neþe ve huzur içinde uyumaz mýyým? Gezmez miyim el ele kol kola? Gülümsemez miyim tanýmadýðým insanlara? Selam vermez miyim kurda kuþa?  Allah aþkýna insanýn bir seveni olsa kayýtsýz þartsýz sevse... Sevilse doyasýya...Ölecekse aþýrý sevmekten sevilmekten ölse... diyordu kadýnýn anlayacaðý dille! Oysa kadýn aðlýyordu, onu dinlemiyordu bile.

Bir kadýn ve bir adam vardý gecenin en koyusunda baþ baþa yan yana duran. Gecenin çizmiþ olduðu çerçevenin içinde bir resimden kaçmýþ gibiydiler, bir fotoðraf enstantanesiydiler, enteresandýlar. Kadýn gidiyordu karanlýðý yararak ve aðlayarak bütün þehir duyuyordu hýçkýrýklýklarýný.  Bir tek adamýn iç kýrýklýklarýný görmüyordu hiç kimse.