Garip bir mutluluk döngüsü yüreðimdeki
Yaðmurdan önce ýslanmýþlýk nefeslenmesi
Duraksýz, dinlencesiz, bitimsiz yol hikâyesi
Bir özlemin ormaný sanki yanan içimizdeki
O bir ateþ, bir yangýn alevi gövdemizdeki
Ne çok zaman geçmiþ gül bakýþlým;
Sürgünleri denizlere ulaþtý bu aþkýn inan ki.

Sonsuz bir iç aðrýsý gibi, aðýr aksak yürüyüþ
Kimi varsýl, kimi yoksul duruþlarla düþünüþ
Biz bu sevdanýn mintanlarýný giydik giyeli
Ne çok birbirimizi beklemiþ, ne çok üþümüþ
Aþkýn yollarýnda bire, üçe, beþe, bölünmüþ
Pembe düþlerin sonsuzluðuna gömülmüþüz.

Sen yangýnlý yüreðini kýrlara atmak istedikçe
Ben içimdeki o coþkulara aç huysuz gönlümü
Bir ömürce varlýðýnýn önüne sermek istiyorum
Biz birbirimizi ararken bu sonsuzluk ovasýnda
Ben aþkýn daðlarýný aþarak sana gelecek aþýk gibi
Bu sevda ovalarýnda beyaz yeleli atýmý arýyorum.

Bilesin ki yar; her düþ saðanaðý önce kendini ýslatýr
Sonra kendi kabýndan taþarak sularýný denize akýtýr
Dudaklarým kuru olsa da, gövdem þefkatsiz kalsa da
Seven ömrüm sensizliðin hicran yaralarýyla avunsa da
Ben seni beklemelerin kýyý kentlerinde çok mutluyum
Ben aþka demirli gemilerin güvertelerinde umutluyum.