Köyde doğdum ben köy çocuğuyum
Doğru sözlüyüm serttir beni huyum
Buz gibidir pınardan içtiğim
suyum
Suyumdan içmeden beni bilemezsin
Şöyle Oturup kendim sana anlatsam
Ruhuna kendimden dostluklar
katsam
Dostluklarımıza tatlı neşeler
katsam
Gönülden dost olmadan beni
bilemezsin
Doğrumu sanırsın her aklına
geleni
Hiç sevmem kem hisler besleyeni
İçimde tutmadığım o hasedi kini
Kendinden silmeden beni
bilemezsin
Benim köyüme küsmüş bu talih
nedense
Darma duman olmuş ne kalmış
bedende
Daha da zorlaşıyor hayat dünden
bu güne
Çalışıp kendinden geçmeden beni
bilemezsin
Dertleri saymayayım iyisi mi beni
bırak
Yağmurda çamurda dolaştık ayak
çıplak
Kış ortasında giydiğin pabuçlar
patlak
Ayakların donmadan beni
bilemezsin
Dolular yağmurlar dindi mi
serinde
Çalışmaktan nasır var mı
ellerinde
Hiç hile katmamışsan alın terinde
Helal lokma yemeden beni bilemezsin