Bir gün kalbimi fetheden o nazlı yâre selam verdim.
İçimde açmış olduğu yaraları gösterdim.
"Şifası yok mu?" dedi.
"Sen öpünce geçer." dedim. Sözümü bitirmeme fırsat vermeden gelip öptü. Yaralarım yârin dudağıyla hemen iyileşti.
"Merhaba hep seveceğim kadın."dedim.
"Söz mü?" dedi ve ardından ekledi "Beni hep böyle sev." dedi.
"Seni sevmeyi bırakmam ki!" dedim.
"Bırakma!"
dedi.
Sen yeter ki iste, Rabbimden ömür diler seni bütün ömrümle severim .Sen yeter ki talip ol bana, ben o talebi yerine getirmem mi?
Aşkın Kaptan halidir
bu, kalpten yaşanır. Bu aşka kendini kaptıran gelip demir atar kalp iskeleme!
Oysa bütün aşkların
bağlandığı tek bir aşk vardır. O da kişiye özeldir.
"Ben sende asla eksik kalmayacağım." dedim.Ve bunu bütün samimiyetimle ona
söyledim. O da bütün samimiyetiyle cevapladı hemen "Ben seninle tamım, eksik
olma sakın." Ne münasebet canım,
seninle tam olmaya geldim. Tek... yek...
Bu diyalog hoşuma
gitmişti.
Mağrurdum ondan
dolayı.
Mesuttum.
"Seninle gurur duyuyorum."dedim.Bunu defalarca bana ispat etti ve içimden geldiği gibi
konuşuyordum onunla. Aklımdan geçeni
direkt söylüyordum kalbimden geçeni direkt hissettiriyordum ona. O da cevap verdi hemen "Benimle gurur duy!" dedi ve çok içten bir kahkaha
patlattı.Sesi içime işledi, yüzüme yansıdı, gözüm gülümsedi. İçim aydınlandı
birden. Onu fark edince anladım karanlığımı.
"Gülmen hoşuma gidiyor ." dedim .
"O zaman ben de hep gülerim." dedi. O kadar fettan şeyler söylüyordu ki, o kadar kulağa hoş geliyordu
ki, o kadar olur.
Dayanamadım "Seni seviyorum." dedim.
O da "Ben de seni seviyorum." dedi.
Hercai yüreğim hercümerç oldu. Onu daha bir sevmeye başladım. Daha bir sevmeye
başladım onu. Daha bir mutlu oldum. Daha bir umut besledim yarında dair. Ona
dair daha güzel hisler büyütmeye başladım.
"Sen olmasan ben ne yapardım." dedim biraz da yüzümü ekşiterek. Yüzünü ekşitme kahve gözlüm "Asıl sen olmasaydın ben ne yapardım."
dedi.
Ne yapacağımı
bilemedim.
Tuttum onu sevdim.