ELEK
Paranın paha biçtiği insanlarla dolu çevrem,
Yoktur! Bana paha biçemeyecek bir Ademoğlu…
Yalnızlar semtine dönmüşken çevrem,
Yalnızlığımı paylaşacak yoktur bir Ademoğlu…
İstemediğimiz gereksizler hep etrafımızdayken,
Çıkmaz yoldaş, yar, dost…
Ama bir işleri düşmeye görsün,
Anlarsın ki ne kadar çokmuş, tanımadığın dostun…
Yoksa sende mi kandın?
Gerçek dostluk, bitmeyecek aşk safsatalarına…
Sana da mı söylediler? Mutlu ol güzel düşün diye?
Kim sırasını savmış ki mutlulukta sıra bize gelsin,
Biz dert kervanıyız, mutluluk gelip bizi neylesin…
Aydan aya et pişen bir ev gibi kalbim,
Aylardır mutluluk lokmasını tadamadım…
Yüzyılda bir yağmur düşen çöl gibi kalbim,
Onca zaman geçti, mutluluk damlalarıyla ıslanmadım…
Gün doğar ısınır evren, bense;
Geceden kalma düşüncelerimle donmaktayım…
Sonradan, yapmasaydım dediklerimin girdaplarında boğulurken,
Mutsuzum! Bir daha hata yapmayacağım yalanlarımla kendimi avutmaktayım…
Anla! Seni düşüncelerinle baş başa bırakanlar,
Aslında seni böyle düşünmeye itenlerdir…
Oluştur kendine, insan eleyen bir elek,
Asıl dostun o elekten elenmekten kurtulandır…