BABAMA AÐIT

 - Bu þiir gençliðimin biriken tüm yasýdýr

Çekilen her bir çile acýlarýn hasýdýr –

Sanmayýn yazdýklarým bir masaldan ibaret,

Bir çocuk düþünün ki sokaklarda esaret.

Henüz ecel gelmeden ‘’o gitti‘’ dedi annem.

‘Bizi bir hiç uðruna terk etti‘’ dedi annem.

Konuþurken yavaþtan gözleri doluyordu,

Anlattýkça hüzünler bir bir çoðalýyordu.

Dünya denen bu handan almadým hevesimi,

 Ýçimi dökemedim hasret kesti sesimi.

Mevsimler hep sonbahar, zaman seninle durdu,

Sensizliðin acýsý can evime oturdu.

Ah be baba bu hayat býrakmadý tadýmý,

Acýmadan kýrdý bak kolumu kanadýmý.

Gönlümden olmasa da gözümden çok ýraktýn,

Kurtlarýn sofrasýnda beni yalnýz býraktýn.

Kaç geceyi devirdim kaç kere doðdu güneþ,

Sensiz büyüdüm diye yetimle tuttular eþ.

Ne dayýmlar ne amcam yerini hiç tutmadý,

Gücü yetmedi annem liseyi okutmadý.

Erken gördüm hayatý zorluklara alýþtým,

Bir lokma ekmek için gece gündüz çalýþtým.

Hayat iþte çocukken kocaman adam etti,

Dönüþünü beklemek beni bende tüketti.

Baba ki bir yuvanýn direði ise eðer,

Küçücük bir çocuðun yüreði ise eðer,

Nasýl terk edip gider can deðil midir evlat?

Damarýnda dolaþan kan deðil midir evlat?

Viran olmuþ halimi, duyarsýn belki birgün.

Beni evlat yerine, koyarsýn belki birgün.

Bir kimliðim olsa da, yýllardýr yetim adým,

Yüreðinden birazcýk þefkat idi muradým.

Þimdi kimden bir avuç mutluluk dileneyim?

Hangi aðaç altýna çöküp gölgeleneyim?

Duymadýn feryadýmý artýk yoruldum baba!

Bitsin artýk çektiðim bitsin artýk bu çaba.

Hangi vadiye sýðar içimdeki bu volkan,

Bir defa bari olsa beni ‘’oðlum’’ diye an.

  27.04.2014  [E.Y]