Bir gece ampulun ferini söndürüp Öpmeden uzanırsa kadın yatağa Dizleri göbeğinde iki büklüm , Hani başı omuzlarında yumuşayıp , Kendini kucaklayıp kıvrılıyorsa, Avuçlarını dudaklarına bastırıyorsa garipce Gırtlağının yokuşuna yapışmışsa hasreti Bu durumda hiç beklemeden, sessizce Bir empati kurmalısın kendine...
Bil ki, balığa çıkma zamanı değildir, bu gece Bir deniz feneri istiyorsan, kendine Kadının kaynamışlığına sarılıp , Hasretine çoğalmalısın, gizlice...
Bugün sanki ona evlatlar günüdür Bugün sanki gurbetteki evladın, tek günüdür Sanırsın, hergün evladının günüdür...
Şimdi bir yağmur damlasındaki toprak kadar ıslak Uyurken o mahzun kıvrılışına bakarım,sarılarak Şimdi benim dizlerimde göbeğimde, iki büklüm Gırtlağımın yokuşuna tırmanırım, ağlayarak...
Artık bu şiirleri yazarken, biliyorum Sen her gece uyuduktan sonra, bir tanem Nice çıplak gecelerim, gökyüzüm oldu Sevişti kendi yalağında karanlıklarım Bir evladın hasreti koymadı bana, hiç bu kadar BEN SENİN EVLAT HASRETİNE YANARIM !!!
( Ben Senin Evlat Hasretine Yanarım başlıklı yazı Vedatdündar8 tarafından 21.07.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
