Dem
Kalk ben geldim.
Gördüğün hayal değil gerçeğinim
Artık yazmayacağım demiştim. / Son
Yazdığım, yazacağım şiir son şiirimdir benim
Ayrılığın yakan ateşini,
Aklımı sınayan yalnızlığımı
Nem varsa senin, sana getirdim.
Kalk!
Barış değil huzur getirdim sana
Mağlupla galiplerin buluşmasıdır barış
Sen benle, ben senle savaşmadık ki,
Kalk ve gör, geç kalmışlığın yıkıntılarını
Ne varsa, her ne kadarsa hüzünler paylaşalım
Bir bak…
Maviliklerin tuzunu, çiçeklerin kokularını
Kıyılarına getirdim.
Kumsalına serdim.
Yüreğimle konuştum hep susmayı yeğledim.
Bir aşk uğruna ölebilirim
Cesaretin var mı böyle bir aşka,
Gönlümdeki pası, gözümdeki yaşı silmeye
Bahçende açması için tomurcuk şiirler getirdim.
Kalk!
Karanlıklar diyarına kristaller yağdırmaya,
Yarım kalan bir aşkı kutsamaya geldim.
Sana yeni bir gün, yeni bir dünya içinde,
İlk sokağı ben olan yeni bir kent çizdim.
Salına, salına şöyle bir yürü boyunu göreyim.
Gölgen olurum geçip giderken sokağımdan
Gel otur karşıma bak, çayımızı demledim
Son defada olsa bırak gözlerinde demleneyim.
Mısralar dizdim, şiirler yazdım
Kollarımda uyutayım kalk gel yanıma,
Gördüklerin hayal sanma gerçeğim ben!
Dinmez ER / Çeşme / 2013. 05. 07 /