Gözümde ki feri de söndürdün be vicdansýz. Hasret yongalarýný bir bir yaktýn gönül ocaðýnda. Nasýr tutan gururumun elleri kanamakta o gün bu gündür. Kifayetsiz çareler aramaktayým her yeni gelen günle.
Ýþte yine âlemin nakkaþý boyamakta tan yerini. Ben bu gecede sabahladým.
Yalnýzlýðýmý soyunuyorum yavaþ yavaþ. Ýtinayla katlýyorum hüzün raflarýna kaldýrýyorum.
Çok kullanmýþým, nasýlda kullanýlmaktan pejmürde hale gelmiþ.

Bu gün bir bitpazarýna uðramalýyým. Ýkinci el bir yalnýzlýða ihtiyacým var. Daha az kullanýlmýþ. daha az yýpranmýþ.
Gitmiþken karasevdamý da býrakmalýyým belki.
Bir liste çýkarmalýyým.
Ne çok þeye ihtiyacým varmýþ:
Birkaç yürek dolusu cesaret, ömür boyu yetecek kadar sabýr, her sabaha uyanýrken umut, birkaç tane dostluk, hiç kullanýlmamýþ bir vicdan, zamanýn içinde küflenip atýlmamýþ vefaya da ihtiyacým var.
Listem elimde, unutmayayým diye her yazdýðým dilimde düþüyorum yollara.

Ne kadar yol aþtým, ne çok çýkmazlara ulaþtým. Benliðimi kaybettim bir ara sokakta. Takýldýðým bir kaldýrým taþý kýrýlganlýðýmý kanattý. Azmimi de bir köþe baþýnda kapkaççýlara kaptýrdým.
Nihayet kýyametin kopmasýna yakýn bir ikindi vakti aradýðýmý buldum. Kývrýla kývrýla akan zamanýn kýyýsýna kurulmuþtu bit pazarý.
Listem elimde, o tezgâh senin, bu tezgâh benim dolaþýrken az kullanýlmýþ bir yalnýzlýk buldum. Satýcý ancak birkaç ay kullanabilirsin dedi çaresiz aldým. Cesaret ve sabýr çok revaçtaymýþ. Yok! yok bulamýyorum. Dostluk, vicdan ve vefayý sorduðumda dudaklarýnda buruk bir gülümsemeyle:
-Boþuna arama onlar tedavülden kalktý, ikinci el bile bulamazsýn dediler.

Olsun dedim, ben yýpranmýþýna da razýyým. Alacaklýyým ne isterseniz veririm.
-Ömründen on yýl verir misin, dediler.
'Daha az olmaz mý?' diye pazarlýk yaptým. Bir yýl bile aþaðý inmediler. Boynumu büküp kabul ettim.
Tezgâh altýndan çýkardýklarý dostluk ve vefayý, yýllanmýþ fedakârlýk kesesinde bana verdiler. --
-Ya vicdan, dedim.
-Bu zamanda hiç vicdan yok ki ikinci eli olsun dediler.

Yaþlý bir satýcý:
-Evlat dedi.
Arama hiç, benim dedemin dedesi Kurtuluþ savaþý’nda Çanakkale’de görmüþ en son. Yaralý bir düþman askerini omuzlayýp kurþun yaðmuru altýnda sipere taþýyan bir Mehmetçikteymiþ.
Bir de nenem bahsederdi. Ona da nenesi anlatmýþ. Altý çocuklu aç komþusuna elinde son yemeði veren bir kadýncaðýzda görmüþ. Sonra mý? Sýrra kadem basmýþ. Ara ara gördüðünü söyleyenler var ama inanma. Eðer olsaydý bu kadar açlýk, bu kadar zulüm ve sefalet olur muydu?

Kýyamete çeyrek kala zamanýn kýyýsýnda kurulmuþ bir bitpazarýnda elimde listem ve aldýklarýmla yönünü þaþýrmýþ bir yaprak misali öylece dolandým durdum.

Cami avlusuna açtým mendilimi.
-Ne olursunuz Allah rýzasý için bir vicdan beþ kuruþluk da olsa bir vicdan ne olur?

-Deli midir nedir?
-Mecnun mu veli mi kim bilir?
-Hadi Allah versin kardeþim.


Evet ya Allah versin:

-Ne olur Allah’ým biraz vicdan bana ve tüm kullarýna.