Ben biraz da sen’dim

Sen de ben..

Þimdi ne zaman mýrýldandýðým þarkýyý yarýda býraksam,

Sen devamýný getiriyorsun..

Ne zaman içimden bir þiir yolculuðu geçse,

Satýr duraklarýnda sen çýkýyorsun..

Ve þiirin her harfine

Binlerce anlamlarýmý vurguluyorsun..

ben biraz sen’dim sevdiðim,

rüyamý yorumluyor gözlerin

hiç konuþmasan da

anlýyorum taa dibine kadar söyleyemediklerini..

unutmuþ oyuna yatma,

biliyorum unutmadýðýný..

yarýda kalan adýmlarýmýzýn seslerini duyuyorum.

Nasýl da geziyorum þehrini,

Her sokaðýný,

Her köþe baþýný.

Gözlerimi açtýðýmda koca bir hayalin sýcak avucuna, düþüþümü soluyorum.

Sen de geziyorsun þehrimi deðil mi?

Ve fark ettin mi ne kadar aynýlar..

Kokusuyla, mavisiyle

En çok ta umutlarýyla..

Rüzgarý dinliyor musun sende,

Peki ya yüzüne dokundurduðu masumiyeti?

Yaðmurlarý da izliyor musun?

Sýrýlsýklam eden rahmetini.

Ben biraz da sen’dim

Yarýda býraktýðým cümlem

Ýki yudumluk kalan çayým

Hüznümün diðer adý

Bir de yarýmý..

Dedim ya ben biraz da sen’dim..

Sen de ben.

Bitmez bu biz’lik!..

Semra’m Öztekin