Online Üye
Online Ziyaretçi
Aşındırıp durdum solun bıkmadan
Çalacak tek kapım vuslat eşiğin
Gitme kal derimde duymazsın neden
Yaslandığın döşüm sevda beşiğin
Şu gönül düşünce bir kere derde
Arar bulur aşkı gökte ve yerde
Hele sevda varsa dumanlı serde
Gecesi gündüze döner maşukun
Yolumu kaybettim ararım çölde
Duman tüter sönmüş ateşsiz külde
Yanık köseğidir sevdası dilde
Kalbinde sönmeyen oddur âşığın
Candan sevmesen de sevdana düştüm
Hevese kapılıp ümitsiz coştum
Gölgeler düşünce sen diye koştum
Gönlüme süzülür loş ay ışığın
ARİF BARAN (ARİFCE)