BİR KIŞ GÜNCESİ
kış geceleri siyah ve soğuk zincir,
gün batımı tutarım bir ucundan,
parmaklar hayalin saçlarında;
morarır ve incir,
adımlarımdan akar şehir;
yıkıldığım yer, Türkü ve şiir…
Kış geceleri , uzun ve ağır zincir,
ortasına ne voltalar atar,
ne özlemler satarım.
Hasretinle kırılır ve düşer kollar,
kaldırımda iz öper ayaklar,
bir gece sana çıkmaz yollar,
sokak insandan soyunmuş boş;
yorgun ve sızmış sarhoş,
ayaklarım dolaşır ayaklarına;
ışıktan gözleri sırtımda ne hoş…
kah uzun kah tıknazlar;
niçin aşka çıkmazlar?
geceyi ayağıma takar şehir;
yıkıldığım yer, Türkü ve şiir…
Kış geceleri, hüzün ve nemli zincir;
özgül ağırlığım civadan ağır,
uyku yar düşlerinden sihir,
vuslatı ser serime, ah…niye geç gelir?
geceyi bağrıma basar;
gözlerini gözlerime asar şehir…
altın suyundan yıkayınca yüzünü;
bir diğer geceye ; göremem gözünü,
adımlarım, yokuşunu, düzünü,
adımlarımdan akar şehir;
yıkıldığım yer, Türkü ve şiir,
yakıldığım yer, Türkü ve şiir..
Kadir KOCA
01.11.2014