HÖDÜK
Öyle kolay kolay, kýrýlmam dosta,
Kütüðün belimi, vurdu be hödük,
Mey'den herze kustun, serdiðim posta;
Varlýðýn zihnimi,yordu be hödük.

Sohbetin su idi, tavlamýz azýk;
Adam oðlu adam, sanmýþým yazýk,
Boyundan büyükçe, attýðýn kazýk;
Dönüp sorsan yakar, kordu be hödük.

Bir þiþe, bir sarhoþ,bir saat nutuk,
Þiraze sýyrýlmýþ,vicdanýn tutuk,
Dilin pelte pelte, gövden kör kütük;
"Yeter be"demedim, zordu be hödük.

Tam bir yýl,bekledim, özürden kelam,
Ne ikice satýr, ne de bir selam,
Verilse kaçarsýn, ölüme selam,
Susamam ki daha, ardý be hödük.

Dün tele,çaðrýya, saðýr kul idin.
Tavrý böyle olmaz, merdin yiðidin,
Sahibi namertse, hakký var itin;
Ayýðýn yokuþa, sardý be hödük.

Saðýnda hacý var,solunda hoca;
Hacý akýl versin,okusun hoca,
Kendine gelmezsen, ne yapsýn KOCA;
Her kime danýþsan, kardý be hödük.

Ne makam umurum, ne de ünvanýn,
Sanma adamlýða, yetiyor sanýn,
Þu kibar hemþerin, bilge sultanýn;
Bir keleðe masal, yardý be hödük.

Evet, bura Aydýn, ora Ankara,
Burda mertlik moda,orada riya,
Hani "su sýzmayan"dosttuk be güya;
Hatýran bir tavla, bir zardý hödük.

Küstüðüm bir daða,gitmem oduna,
Otuz yýla kýydýn,nefsin adýna,
Kazayla gelirsem, bir gün yadýna;
De "mertçe bir adam, vardý" be hödük.

16.12.2014
Kadir KOCA
.