Kimi alnındaki kara yazgıya
Çağmadan
yanmaya mahkûm oldular
Kimi
yaşamda ki ince çizgiye
Değmeden
yanmaya mahkûm oldular
Kader
küçük yaşta örmüş ki ağı
Daha
bebe iken yemiş dayağı
Okul
denen kutsal yere ayağı
Değmeden
yanmaya mahkûm oldular
Kimi
yastık bilmiş sokak taşını
Kimi
oyuklarda buldu kışını
Her
türlü ezaya karşı başını
Eğmeden
yanmaya mahkûm oldular
Yüreği
meyilli her zorbalığa
Ne
anaya minnet ne babalığa
Yalnızlık
çektiği kalabalığa
Sığmadan
yanmaya mahkûm oldular
Kimi
hak etmeden uzar yaprağa
Kimi
para diye bakar bayrağa
Bereketli
yağmur olup toprağa
Yağmadan
yanmaya mahkûm oldular
Cehalet
içinde var ile yoklar
Yoksulluk
gün boyu kapıyı yoklar
Ateşin
üstüne doğan çocuklar
Doğmadan
yanmaya mahkûm oldular
Coşari
diyor ki bu neyin nesi
Bir
elinde tiner diğeri kesi
Düzelmez
denilen suç makinesi
Ağmadan
yanmaya mahkûm oldular
İbrahim COŞAR