Online Üye
Online Ziyaretçi
Gök kırmızıydı o gün yer kırmızıydı
Uykuya hasret gözlerde seğiren düşler kırmızıydı
Kırmızıydı kıyılarını vuran hırçın suları Gelibolu’nun
Ağaçlar, böcekler, kuşlar kırmızıydı…
Bir havz-ı âteşti uzanıp yattığı yer Mehmetlerin
Toprağa düşerken anıtlaşan kahraman duruşlar kırmızıydı…
Biterken gece ağlıyordu bir beyaz yıldız hilâlin kucağında
Yere düştü gölgesi
Hafif bir yel esti
Harelendi uyuyan gülleriyle havz-ı âteş
Yükseldi dalga dalga bulutlara
Gök beyaz-kırmızı oldu o an yer beyaz-kırmızı oldu
Havz-ı âteşte açan güller yurdun ay-yıldızı oldu…
Ahmet KÖKEN