Koştuk Adınla Senin Zaferden Zaferlere
1.Nurdan Kanatlıların Duası
Bu ne yaman bir savaştır Allah’ım!
Dört yanım gövdesiz baştır Allah’ım!
Ölüm kurşun olmuş yağar üstüme
Yiğitleri tez ulaştır Allah’ım!..
Haini bol topraklar çıkarken bir bir elden
Bir acı haber geldi “Boğaz” adlı güzelden:
“Kuşatıldım yetişin ey Mehmetler, Aliler!
Duyulmazsa feryadım kabul etmez sizi yer.”
Bu çığlık dalga dalga yayıldı bütün yurda
Antlar içildi: “Güzel”; kaptırılmayacaktı kurda.
Balkanlar’dan, Yemen’den kıyam etti şüheda
Dediler: “ Vatana can, bin kere olsun feda!”
Yeşil sarıklarıyla bembeyaz atlarıyla
Süzüldüler Boğaz’a nurdan kanatlarıyla.
Gün doğarken tekbirle sarsıldı yarımada
O güne kadar gökler duymadı böyle seda.
El bastılar Kur’an’a, bayrağa ve silaha
Sonra hep bir ağızdan yakardılar Allah’a:
“Ya Rabbi ne olursun muzaffer eyle bizi
Salîbin çizmesinden koru memleketimizi.
Bin yıldır diz çökmüştü hilâlin önünde haç
Cengâverlerin şimdi inayetine muhtaç.
Sancağı bir kez olsun düşürmedik yerlere
Koştuk adınla senin zaferden zaferlere.
Mağlubiyetle bizi dilhûn etme Allah’ım.
Dünkü kölelerimize zebûn etme Allah’ım.”
Yiğitler: “Amin!” deyip secdeye kapandılar
Vuruldular, düştüler, yakıldılar yandılar…
Kimi kolsuz bacaksız, kimi elsiz ayaksız
On sekiz Mart sabahı zafere uyandılar.
O’na açılan eller boş mu çevrilirdi hiç!
İşte düş! İşte zafer! İşte bin yıllık sevinç!
2.Hayretinden Isırdı Dudaklarını Dünya
Gelibolu alev alev Allah’ım!
Düşman kavi, düşman bir dev Allah’ım!
Bir dev değil, bin dev olsa ne yazar
“Ölmek” bize kutlu ödev Allah’ım!
Dünya, dünya olalı böyle meydan görmedi
Tereddütsüz, hesapsız fedâ-yı can görmedi.
Çok Kerbelâlar gördü tarihinde insanlık
Tekbirle dalgalanan deryâ- yı kan görmedi.
“Hasta adam” düşüyle iştahı kabaranlar
Böyle sükût-u hayâl, böyle hüsran görmedi.
Kumandanı ölmeyi emretti Mehmetçiğe
Tarihe not düşenler böyle ferman görmedi.
Siperinden ok gibi fırlayıp da göğsünde
Şimşekleri söndüren bir kahraman görmedi.
Ne dereler tepeler, ne ağaçlar ne kuşlar
Sıra sıra dizilmiş yurda kurban görmedi.
Hayretinden ısırdı dudaklarını dünya
Zira böyle bir şeref böyle bir şan görmedi.
Hasmı düşmüş toprağa inliyorken acıyla
Kucağında Mehmet’in böyle vicdan görmedi.
Görmedi böyle irfan doğunun dervişleri
Batının keşişleri böyle iman görmedi.
Yerinden kalkmayan o çeyrek tonluk mermiler
Seyyit Onbaşı gibi bir pehlivan görmedi.
“Ya Allah!” Koca Seyyit… Boğazdaki gemiler
Bir hamlede sırtlanan böyle vatan görmedi.
3.Onlar/Kara Toprağın Kefensiz Çocukları
Korku nedir bilmediler Allah’ım!
Gittiler de gelmediler Allah’ım!
Şimdi onlar senin yüce katında
Diridirler, ölmediler Allah’ım!…
Ey oğul! Duydukların bir süslü yalan değil
“Çanakkale Harbi” bu, efsane falan değil.
Ben dedemden dinledim sen de oğluna anlat
Unutma ki bu zincir “malûmu ilan” değil.
Yedi düvele karşı verdiğimiz bu kavga
Varlık- yokluk kavgası “eğlen, oyalan” değil.
Kazınmış genimize devlet-i ebed müddet
Bir kutlu şahlanış bu, yağma ve talan değil.
Demir atmış sulara haçlının donanması
Gökten ölüm yağdırır; kar, dolu, bâran değil.
Toplarla dövülürken Seddülbahir sırtları
Yer çatlar, gök yarılır; deprem, heyelan değil.
Şu yatan Mehmetçiğin sinesinden fışkıran
Sarsılmaz bir imandır sadece al kan değil.
Siperinden ok gibi fırlayan aslandır O
Bir çakal pençesiyle savrulan ceylan değil.
Emperyal ittifaka meydan okuyandır O
Lejyoner sürüsüne, haç’a ram olan değil.
Avucunda sımsıkı tuttuğu mendil ıslak
Belli ki sevdasını unutmuş oğlan değil.
Müverrihler bir yazdı bir daha yazmayacak:
“Çanakkale mucize… Mehmet olağan değil.”
4.Ve Sen/Ülkem İnsanı
Anaların gözü yaştır Allah’ım!
Nemrutların bağrı taştır Allah’ım!
Gazilerin, şehitlerin aşkına
Bu milleti kucaklaştır Allah’ım!…
Birliğe ulaşırsan engeli aşarsın sen
Çanakkale ruhunu taşırsan yaşarsın sen.
Türk’e tarih yazdıran imanını diri tut
Yoksa vallahi oğul düz yolda şaşarsın sen.
Ecdat ve Çanakkale: Yırtık çarık, sökük don
Açlık, bit, tütünsüzlük… Buna rağmen varsın sen.
Şer güçler yüz yıl önce gösterdi niyetini
Ders almamış gibisin nereye koşarsın sen?
Kandil, İmralı, Irak… Bırak bunları bırak
Allah da biliyor bak çizmeyi aşarsın sen.
Hele bir hatırlasan tevhid kardeşliğini
Yatağına sığmayan sel olur taşarsın sen.
“Frenklerle dost olma” demiyor mu Yaradan
Farkında değil misin aslında nâçârsın sen.
Cellâdına âşık mı oldun yoksa ey oğul!
Boynuna ip takana neden el açarsın sen?
“Omuz omuza idik Çanakkale’de…” evet
Öyleyse şimdi niçin ağyardan ağyarsın sen?
Kurşun sıkmak ne demek bu kadim kardeşliğe?
Sahi yüz yıl önceki hasmına mı yârsın sen?
Şehitler yadigârı bu ülkede kırk yıldır
Milletime gözyaşı, ağıt, âh u zârsın sen.
Bir çizik iki çizik, şurayı iyi belle
Ayrılırsan, T.C.’yi mum ile ararsın sen.
Aklını başına al başka çaren yok senin
Kardeşlikte ne diye hâlâ bîkararsın sen?
“Tek vatan tek millet” de; “tek bayrak tek devlet” de
İlle de “uhuvvet” de; dersen bahtiyarsın sen…
Ahmet KÖKEN
(
Koştuk Adınla Senin Zaferden Zaferlere başlıklı yazı
Hocaoğlu tarafından
29.06.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
