Online Üye
Online Ziyaretçi
Karanlıkların ışık huzmesiydi
Avuçlarımdan gözlerime ışıyan
Bitimsiz sandığımız bütün duygulardan arınıp
Bedenimde ölen hücreleri saydım
Bitmedi
Rahlede duaya durmuştu ellerin
Şahadet parmağın gökyüzünde
Acziyetini anlatan bakışların
Susuyordu o an dünya
Git/me
Söze sükûtu karsan ne yazar
İşlenmiştir bir kere aşk çetelene
Derinlerinde bir yanına dokunan
Saat tik taklarından müstesna
Dört derin darbe…
Âdem Efiloğlu