Online Üye
Online Ziyaretçi
Sen Oğuz'un soyundan değil misin? Onlar ki kibirsizdiler, ilkeleri vardı amaçlar uğruna. Yüce ecdadından bir nebze miras düşmedi mi payına? Şüphen mi var; tarihe dokun!
“Ya göründüğün gibi ol, ya da olduğun gibi görün” demiş Mevlana… Unuttun mu? Kitaplara dokun! “Bizi aldatan bizden değildir” denilmiş vakti zamanında Hatırla!
Erenler, evliyalar onca ışıklı yolların kapılarını sunduğu halde tevazudan vazgeçmedi bilmez misin? Anadolunun bağrı açık mı kaldı ne? Nerde o eski yiğitler, alperenler. Neydin ne oldun! Ah deme, geçmişine dokun!
Güneş toprağa sıcaklığını yansıtırken ince hesaplar yapmış mıydı acaba? Yoksa sadece menfaatsiz mi sarılmıştı olan gücüyle?
Hele yağmur, buluttan soyunup filizin koynuna girerken ne beklentisi vardı çiçeğin tomurcuklanmasından başka. Sonsuz sevgiden olmasın sakın? Doğadaki merhamete dokun!
Semayı düşünürüm bazen; onca yıldızı ne gaye ile dizmişler ki alnına? Üç beş ışıltının hesabını yaptılar mı acaba? Yaradan bile ne mütevazı, şükürler olsun.
Anneler, babalar hiç evlat ayırımı yaparlar mı? Bir diğerini daha çok besledikleri olur mu acep? Ne münasebet! Yüreği olmayan anne Havva ananın soyundan sayılır mı?
Utanma dokun! İnsanlığın zerresine dokun!
Elinde kalem var iken, gözünde kara gözlük ile hangi renge göre yazabilirsin ki..
Ya siyah ya beyaz değildir dünya, binlerce renk ve ahenk ile dönmekte, üstelik kimsenin tekelinde değil ekseni. Az biraz mütevazılığe dokun!
Bizler / yazarlar / mükemmel olmak zorunda değiliz. Fakat egolarımızı, bencilliğimizi kenara bırakmak ile hükümlüyüz. Kibir ne haddimize!
Oldum, piştim dediğimiz an bittiğimiz andır.
Kelamını kalemine yansıtamadıysan yazık!
Eylemin ile söylemin tezat oluşturduğu vakit; kır kalemi gitsin!
Edebin kalbine dokun!...