Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-33

Her nerede olursa olsun bir insanýn yüzünde uzun süre bakmak töreleri gereði ayýplanýp yadýrgansa da, Yumi’nin buna aldýrýþ ettiði yoktu. Nasýl olsa ayýplayacak birileri de yoktu ortada. Sadece annesi vardý onu ise arkadaþ gibi gördüðünden sözleri yýkýcý olmuyordu. Sanki aklý baþýndan gitmiþ gibiydi. Sanki konuþmaya baþlamasýný, kim olduðunu anlatmasýný bekler gibiydi…

Hitomi Haným “Kýzým; Dr. Safa… Az önce bahsettim. Tokyo Üniversitesinde doktora yapýyor. Türkiyeli… Biliyor musun? Hem de bekârlýk yýllarýmda yazýþtýðým mektup arkadaþýmýn oðlu… Uzun bir zamandan beri beni arýyormuþ…” dedi ve kýzýna baktý.

Kýzýnýn konuðuna o þekilde bakmasý duygularýný bulandýrdý. “Yoksa Yumi daha ilk bakýþta genç adama gönlünü mü kaptýrýyordu?” diye içinden endiþe dolu düþünceler, soðuk bir rüzgâr gibi geçiverdi.

“Kader aðýný mý örüyordu? Bu olabilir miydi? Olur, ise nasýl olurdu? Yabancý Adam bir ömür boyu bu ülkede kalabilir miydi? Yoksa yanýnda canýndan çok sevdiði kýzýný kendinden çekip ayýrýr mýydý?” Endiþeli düþüneler içerisinde gidip gidip geldi.  

Nasýl ki, bir kibrit tanesi koca bir ormaný yakmaya yetiyorsa, aslýnda âþýk olmak için insana bir kývýlcým bile yeterli deðil miydi? Gönül kimi severse güzel o deðil miydi? Yumi her gelip gidene bir mazeret bulmamýþ mýydý? Mazeret bulamadýðýna ise ‘elektrik alamadým’ deyip çýkmýyor muydu?

Yumi’nin gözleri parladý. Neredeyse annesinin anlattýklarýný duymuyor gibiydi. Dr. Safa’nýn gözlerinin içine bakmak geldi içinden ama o hep göz göze gelmemek için kaçýnýyor gibiydi sanki…  Dr. Safa “Gelin hep birlikte þu sözle baþlayalým. Bunu söylediðiniz her þeyde þifa yoksa þifa olur, bereketi artar, gözle görmediðimiz bazý canlýlar yemeðimize ortak olamazlar. Çok kýsa bir söz.

“Bismillahirrahmannirrahim” deyiniz”

“Belki ne anlama geliyor diyeceksiniz. Anlamý ise Rahman ve rahim olan Allah’ýn adýyla… Yani evrenleri yaratanýn ismiyle demektir.” Devamýnda Hitomi Hanýmýn “Ýtadakimasu-‘yiyelim’…” diyerek yemeðe baþladýlar.  Yumi “Rahman ve Rahim ne demektir?” diye sordu.

Dr. Safa “Bu dünyada kendine inanan, inanmayan her canlýya rýzkýný veren, rahim ise; ahrette yani bu âlemde ölüp, diðer âlemde yeniden dirilince sadece inananlara nimet ve güzellikler verecek olan yaratýcýnýn adýyla demektir.”

Hitomi Haným ve Yumi için ilginç konulardý. Ýlk defa böyle sözlerle karþýlaþýyorlardý. Yumi kafasýna takýlanlarý çekinmeden soruyordu. Hitomi Haným ise zevkle ve ilgiyle onlarýn uzayýp giden bu sohbetlerini dinliyordu. Yumi “Neden Tanrý demiyorsun da, Allah diyorsun?”

Dr. Safa “Yeryüzündeki tüm insanlýk bilir ki, Tanrý insanoðlunun bazý inandýðý olaðan veya olaðanüstü birçok varlýða Tanrý diyebiliyor. Hatta o kadar çok Tanrý var ki, beraberinde de çok büyük anlam kargaþalýðý da yaþanabiliyor. Hiçbir þey net ve açýk deðildir. Yorumlara ve izah edilmelere sebebiyet veriyor. Ama Allah ismini evrenlerin yaratýcýsý kendi Allah adýný kendisine kendisi veriyor... Bu yeryüzünde bu anlamda baþka bir isim yoktur.”

Dr. Safa “Müsaadeniz olursa size Allah’ýn kendini anlattýðý o çok kýsa sureyi okuyayým. Diz çöktü. Besmele çekti. Yanýk bir sesle ihlâs suresini ‘Kul hüvellahu ahed. Allahussamed. Lem yelid ve lem yuled. Ve lem yekün lehü küfüvven ahed,’ okudu. Ardýndan ise anlamýný anlattý. “Rahman ve rahim olan Allah’ýn ismiyle… De ki, O Allah bir tektir. Allah eksiksiz, sameddir. (Bütün varlýklar O’na muhtaç fakat O, hiçbir þeye muhtaç deðildir.) Doðurmadý ve doðurulmadý. O’na denk de olmadý.”

Yumi “Çok farklý ve ilginç…” dedi.

...

Devamý Var

...

Ant-150515