Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-34

Dr. Safa “Zira doðurulan hiçbir þey yoktur ki, ölücü olmasýn… Samed, doðurmamýþ ve doðurulmamýþ demektir. Her doðumlu önceden yok iken, sonradan meydana gelmiþtir. Ama Allah kadimdir (baþlangýcý yoktur), bakidir (sonu yoktur)”

Yumi “Gördüðüm kadarýyla inançlarýnýza çok baðlýsýnýz. Bir o kadar da bilgilisiniz. Hâlbuki birçok insan sizin bildiklerinizin çoðundan habersizdir,” dedi ve Genç Adamýn söyleyeceklerini merak ederek onu izlemeye baþladý.

Dr. Safa  “Yaþanýlmýyorsa, o inanç bir iman derecesinde baðlýlýk deðildir. Yaþamadýklarýn senin deðildir. Diðer bir ifadeyle yaþamýyorsan inanmýyorsundur… Gerisi boþ sözdür.”

Hitomi Haným “gochisousama-(bitirdim)” diyerek kalkmak üzereyken, isterseniz sohbete sonra devam edelim,” dedi ve gelecek cevabý bekledi.

Devreye Dr Safa girdi. “Elhamdülillah-Hamd Allaha’dýr” dedi. Ve devamýnda ellerini açarak yemek duasý yaptý. Hitomi ve kýzý da Dr. Safa’ya bakarak onun gibi duaya iþtirak ettiler. Dr. Safa lavaboda ellerini yýkadý ve abdestini aldý.  Çantasýndan çýkardýðý seccadesi üzerinde akþama namazýný kýldý ve ellerini açarak duasýný yaptý.

Yumi merak ve hayret içinde genç adamý seyrediyordu. “Bu adam ne yapýyor?” kendi kendine sormaktan alamadý. Genç Adamýn yüzünde sakinlik, içinde huzur ve rahatlýk olduðunu görebiliyordu.

“Gördüðüm kadarýyla ibadet ediyorsunuz! Ne yapýyorsunuz? Ve bunu yapmak zorunda mýsýnýz?” diye sordu ve gelecek olan cevabý anlayabilmek için dinleme moduna geçti. Dr. Safa “Evet” dedi ve devam etti. “Namaz kýlýyordum. Namaz; Ýslam’ýn beþ þartýndan biridir ve en önemlisidir.  Yaratýcýya teslimiyetin ve kulluðun bir ifadesidir. Günde beþ kez, belirli vakitlerde yapýlmasý gerekir…” dedi.

Yumi “Peki kýlmayanlar ne olur?” demekten kendini alamadý.

Dr. Safa “En basitinden öðretmensiniz. Öðrencilerinize bir ödev verdiniz. Bir kýsmý ödevini yaptý ve bir kýsmý ise yapmadý. Sizin nezdinizde ýsrarla ödevini yapmamaya devam edenin hali de, namaz kýlmayan kiþiye benzer. Öðretmen nezdinde bunun anlamý, ‘ben sizi tanýmýyorum veya takmýyorum anlamýný taþýmaz mý?’ Yaratýlan da elbette kendini yaratana karþý bir saygý ve minnet duymasý gerekmez mi? Ýþte namaz denilen þeyde bu minnet ve teþekkür etmeninin bir yolu ve yöntemidir.”

Yumi “Sizi anlamaya çalýyorum…” dedi. Kendi aralarýndaki görüþme uzayýp gitti ki, ilerleyen saatin bile farkýna varmadýlar. Yumi dinledikçe kafasý bir yandan aydýnlanýyor, diðer yandan ise karma karýþýk oluyordu. Ýlk defa duyduðu veya bu güne kadar duymadýðý o kadar çok þeyin olduðuna kendisi bile þaþýrýp kaldý. “Galiba sizi fazlasýyla yordum. Özür dilerim…” dedi.

Dr. Safa “ Özür dilemenize gerek yok. Sizleri bilgilendirmekten onur duydum…” dedi.

Hitomi Haným “Babanýz nasýllar? Ne yapar?” diyerek konu deðiþtirmeyi denemiþti.

Dr. Safa “Babam gayet iyi… Kendine ait bir bürosu var. Günlük olarak oraya gider, gelir. Günlük müþavirlik iþlerini yapar. Haftada iki gün dün doðmadan önce kendi arkadaþ ekibiyle dað yürüyüþüne çýkar. Saðlýðý ve sýhhati yerindedir.  Okumaya ve yazmaya meraklýdýr. Araþtýrmayý sever. Fýrsat buldukça seyahat etmeyi sever.”

Hitomi Haným “ Ya anneniz? Anneniz þanslý bir kadýn olmalý…” dedi.

Dr. Safa “Annem yapmaya mecbur olduðu hiçbir iþi yoktur. Ev hanýmýdýr. Evin rutin iþleri ile meþgul olur. Daha çok bir vakfýn gönüllü elamaný gibidir. Daha çok kendini oranýn iþlerine kaptýrmýþtýr…”

“Ya kardeþlerin?”

“Ýlk ablam uzun bir kararsýzlýktan ve gelip gidenlerinden usandýktan sonra evlendi. Kocasýnýn görevi gereði Türkiye’nin doðusunda bir yerde yaþýyorlar. O da hanýmlara eðitmenlik görevi yapmaktadýr. Ýkinci ablam da evlendi o Ýstanbul’a yerleþti. Orada bir kreþin müdireliðini yapmaktadýr. Benim küçüðüm ise okumaya devam etmektedir.”

Hitomi Haným en merak ettiði soruyu sordu. “Babanýz mutlu mu?”

...

Devamý Var

...

Ant-150515