---Sana kolay gelsin deyip elimi sýktý.

Anladýðým kadarýyla yaptýklarýný unutmamý istiyor gibiydi, gülümseyerek:

---Seni üzdüysek kusura bakma, bazen bizim iþler böyle oluyor, hakkýný helal et.

Ne demeliydim ki,  bu iþlerde böyle yürüyordu herhalde, insanlarýn canýný yakarak!

---Helal olsun,

Deyiverdim, hafifçe gülümseyerek.

    Artýk buradan kurtulmuþ, özgürce dýþarý çýkmýþtým. Burada acý, sýkýntý, açlýk ve bilmediðim yeni yeni olaylarla ve Devlet kurumlarý ile tanýþýp, çok þeyi zamanýndan önce bizzat yaþarak öðrenmiþtim. Buraya geleli üç gün geçmiþ, bu günkü iþlerim de kýsa sürede bitince, bende kendimi hemen dýþarý attým. Baþkalarýndan dinlediðim olaylarda bazen haftalarca karakollarda, mahkemelerde, kalýnýyormuþ. Galiba hem þanssýz, hem de þanslýydým. Yaþadýklarýmýn etkisi altýnda ana yola doðru yürürken Ustamý düþündüm. Birden, o kadýnýn verdiði kâðýt aklýma gelince elime aldým, yazýlanlarý bir hamlede okudum.

    ‘’ Adým Mine.

    Yeni mahalle, güzel bahçe sokak, numara onda oturuyorum. Bahçeli, tek katlý, sarý ev.

    Beni mutlaka bul.’’

  Ýyide kimdi bu kadýn, niye beni çaðýrýyor, benden ne istiyordu? Bu duruma bayaðý meraklanmýþ, merakýmý yenmek istiyor, bilmediðim bu þehirde yine de olumsuz bir olay yaþamak istemiyordum. Ancak kadýnýn o son derece etkili bakýþlarý aklýma geldikçe ayaklarýmýn o yana doðru gitmesine engel olamadým. Hele birde tanýdýk olduðunu söylüyorsa, elbette merak edilirdi. Birden üstümün baþýmýn kötü durumda olduðunu fark edince önce bir güzel yýkanýp temizleneyim, birde karnýmý doyuralým dedim. Arabanýn yanýna gitmek için ana yola inerek gelen arabalardan birine bindim. Kýsa süre sonrada arabayý býraktýðýmýz yere gelmiþtim.

  Araba yerinde diye sevinerek bir hamlede kapýyý açýp saðýna soluna baktým, eksik bir þey göremedim. Her þey yerli yerinde duruyordu. Arabadan iç çamaþýrlarýmýn ve gömleklerimin olduðu torbayý aldýktan sonra aþaðýya inerek kapýyý kilitledim ardýndan tekrar þehre yöneldim. Karakola gelirken polislerden, þehirde devamlý açýk bir hamamýn olduðunu öðrenmiþtim. Bir araba bulup þehre gelmiþ ve hamama girmiþtim. Önce bir sabunlanýp þöyle kabaca bir yýkandýktan sonra sýcak bir köþede dinlenmeye baþladým.

   Hamamýn sýcaklýðý ve nemi beni iyice gevþetince üç günlük yorgunluðumun ne kadar fazla olduðunu þimdi daha iyi anladým. Üzerime tatlý bir rahatlýk çökerken, yaþadýklarýmý, acýlarýmý, Ustamý ve olanlarý düþündüm. Hiç sevmediðim durumlarla karþýlaþmýþ, iyi ve kötüyü tam olarak ayýramadýðým bu yaþýmda, bilmediðim çok þeyi de öðrenmiþtim. Aklým yine o kadýna takýlmýþ, ne yapmam gerektiðine bir türlü karar veremiyor, düþündükçe daha da sýkýlýyordum, dayanamadým kendimi buharlý hamamýn loþ ýþýklarýna býrakýnca, bir müddet sonra uyuya kaldým. Uyandýðýmda, tavandaki hava deliðinden havanýn kararmakta olduðunu anlayýnca, yeniden bir güzel yýkanarak, temizlendim, kirlenen iç çamaþýrlarýmý da erinmeden yýkadým.

    Hamamdan akþam karanlýðýnda çýktýðým zaman kaç gündür sýcak bir yemek yemediðim için, þöyle güzel bir yemekle karnýmý doyurmayý düþündüm. Açlýk bu, yemeden de olmuyor ki. Þehir merkezinde bir lokantaya girdim, sýcak çorba, sulu bir yemek ardýnda bir tatlý ile yemeðimi tamamladým. Arkama yaslanýrken, aklým yine o kadýna takýldý, onu düþünmekten bir türlü kurtulamýyordum. Dayanamadým ve lokantacýya:

---Bu adresi biliyor musun?

Dedim.

Adamcaðýz ilgiyle eðildi baktý, okudu.

---Bu adres ana yola yakýn, sokaðý tam bilmiyorum ama, büyük yolun tarafýnda bu mahalle, sokaðýný gidince sorarsýn.

Teþekkür ettikten sonra akþamýn karanlýðýnda dýþarý çýktým. Üstüm baþým temizlenmiþ mis gibi olmuþum, iþte ben buyum diyordum içimden. Lokantacýnýn tarif ettiði yöne doðru giderken bilinmez bir yola doðru gittiðimi bildiðim halde, kararýmý vermiþ ne olacaksa olsun sonuna kadar gidecektim.. Beni tanýyan biri bana niye kötülük etsin diyor, yinede tereddütlü adýmlarýmla adrese doðru gidiyordum.

   Mahalleye geldiðimi anlayýnca sokaðý sordum, birileri tarif etti. Sokaða gelince de bir bakkaldan evin yerini sordum ev yakýnmýþ, gösterdi. Ancak evi tarif ederken adamýn yüzü asýlmýþ sanki rahatsýz olmuþtu. Aldýrýþ etmeden adamýn gösterdiði eve varýnca etrafýna bakýndým, sakin bir evdi. Bahçeli tek katlý, yakýnýnda ev yoktu. Ýçeride ýþýðýn yandýðýný görünce heyecaným yine baþlamýþ, nefes almakta zorlanýyordum. Ýçeri girip girmemekte hala tereddüt ederken, gelmiþtim artýk içeri girmeliyim diye düþündüm. Merakýmý yenmenin baþka yolu da yoktu. Bahçe kapýsýný açýp evin kapýsýna gelince kalbimin deli gibi atmasýný biraz olsun yavaþlatmak için durup derin derin nefes aldým, ellerimin titremesine aldýrmadan kapýya birkaç kez vurdum.

Ýçeriden bir ses:

---Kim o?

---Benim, Hikmet.

---Geliyorum,

Bu ses, bu gün benimle konuþan kadýnýn sesiydi.

    Bir iki dakika sonra kapý açýldýðý zaman karþýmda, baþýnda güzel bir yazma ve kýrmýzý elbise ile o güzel kadýn vardý. Gözlerine bakýnca, sevgi dolu bakýþlarýn verdiði heyecanla mum gibi eridiðimi sandým. Bana böyle bakan birini daha önce hiç görmemiþ yada fark etmemiþtim. Karþýmda ki güzel kadýn bana, sevgi dolu gözlerle içimi okur gibi bakýyordu.

---Buyur Hikmet, içeri geç.

Þaþkýn halde yavaþça içeri girip, ayakkabýlarýmý çýkarýrken, uzun zamandan beri tanýþýyoruz gibi samimi bir ifade ile:

---Birkaç saattir bekliyorum, geç kaldýn.

Allah Allah, kendinden ne kadar emin bir kadýn, geleceðimi nasýl biliyordu? Heyecandan kekeleyerek:

---Periþan haldeydim, yýkanýp üst deðiþtirdim,

    Bana oturacak yer gösterince sedire doðru usulca otururken biraz mahcup, biraz korku, birazda merak dolu gözlerle ona baktým. O da karþýma geçip oturduðunda gözlerimi ondan alamamýþtým. Kadýnlara ilgim az olduðu için beni çok etkilemezlerdi ama ya þimdi! Bana ne olduðunu, neler hissettiðimi, bir türlü tam olarak anlamýyor, ilk kez bir kadýna baþka bir gözle baktýðýmý hissediyordum. Kimdi bu kadýn? Neden beni bu kadar etkiliyor diye düþündüm. O sýrada içeriden üç, dört yaþlarýnda çok sevimli bir oðlan çocuðu koþarak yanýmýza gelince beni gördü, utangaç bir halde annesine sokuldu. Göz ucuyla da meraklý bir þekilde bana bakýyordu. Annesini çekerek:

---Anne kim bu amca?

---Hikmet Abin geldi oðlum. Hani sana anlattým ya.

Ýyice þaþýrmýþ halde iþin aslýný merak ediyor þaþkýnlýk dolu gözlerle ve garip ifadelerle sadece onu izlemekle yetiniyordum. Kadýn ayaða kalkarak:

---Aç mýsýn?

Dedi.

---Hayýr, gelmeden önce çarþýda yedim.

---Hay Allah! Halbuki ben sana yemek hazýrlamýþtým.

Artýk dayanacak halim yoktu.

---Hele bir oturun!

Diye biraz sert ve kesin ifade ile çýkýþýnca, sakin bir þekilde yerine oturdu. Kararlýydým artýk nelerin olduðunu öðrenmeye.

---Beni nereden tanýyorsun, neden evine çaðýrdýn?

Biraz düþünceli bir tavýr takýndý, sonra :

---Peki, anlatayým da dinle. Bu gün adliyede bir iþim vardý, onun için koridorlarda bekliyordum. Seni ve yanýndakileri görünce kavga filan sanýp merak ettim, konuþulanlara dikkat ettim önemli bir olay diye söyleniyordu. Seni uzun uzun izledim, çok yakýþýklý ve aðýr baþlý biri olduðunu anlamýþtým. Mübaþir tanýdýðým biriydi, ona nelerin olduðunu sordum, o da sizinle ilgili bütün bildiklerini anlattý. Senin suçsuz olduðun söylenince çýkar diye beklemeye baþladým. Adýný ve soyadýný orada öðrenmiþ, doðrusu seni ilk görüþte beðenmiþtim. Bu nedenle dýþarýda bekleyip sana ulaþmaya karar verdim.

Burada oðlumla beraber oturuyorum, hiç kimse ile bir baðlantým yok. Kocam bir cinayete kurban gidince bir çocuðumla kaldým. Köyüme dönmek istemedim, yanýma da kimseyi almadým. Buralarda yalnýz ve dul bir kadýnýn tek baþýna yaþamasýnýn zorluðunu anlayýnca sevebileceðim biri ile karþýlaþana kadar beklemeye baþladým. Seni gördüðüm an iþte dedim, mutlu olabileceðim bir erkek tamda karþýmda, bu duygularla ortaya çýkýp sana ulaþtým. Ýþte anlatacaklarýmda bunlar.

Ne diyeceðimi, ne yapacaðýmý þaþýrmýþ vaziyette anlattýklarýný dinledim. Gözlerimi gözlerinden ayýrmakta oldukça zorlanmýþ ve birazda utanarak:

---Ama ben senden bir hayli küçüðüm galiba,

Diyebildim.

---Ne fark eder insan sevdikten sonra,

Deyince, içten içe daralýrken utanmam daha da arttý. Kadýn erkek iliþkisi hakkýnda çok fazla bir bilgim yoktu. Sevmek sevilmek bana uzak düþüncelerdi. Karþýmda ki kadýn beni beðendiðini kendine eþ seçmeyi düþündüðünü açýk açýk söylüyordu. Artýk merakým gitmiþ yerini endiþe ve karmakarýþýk duygular almýþtý. Kadýnlar, benim için henüz yabancý birer varlýktý. Etrafýmda kadýn çoktu ama onlar, babaannem, anneannem, köyümün kadýnlarý, ablalar, ebeler nineler. Ama bu durum baþka bir þeydi ve bu güne kadar tam olarak farkýna varamadýðým duygularýmý ilgilendiriyordu. Ne yapacaðýmý nasýl davranacaðýmý bile bilemiyor, aklýmdan geçen  garip düþünceler içinde öylece oturuyordum. Karþýmda bana sevgiyle ve içimi okur gibi bakan kadýn kalktý, içeride bir süre oyalandýktan sonra elinde bir tepsi ve kahve ile içeri girdi, bana doðru gelerek kahveyi yanýma koydu. Yakýndayken çok daha güzel olduðunu ve mis gibi koktuðunu anladým. Acaba her kadýn böyle kokar mýydý? Bu kokusuyla kadýn beni çok daha fazla etkisi altýna almayý baþarmýþtý. Karþýmdakinin gözlerini gördüðüm andan itibaren henüz bilemediðim, insana haz veren bir duygunun etkisi altýnda kaldýðýmý hissediyorum.

   Neydi bu olanlar? Beni böyle derinden etkileyen bu duygular sevgi miydi yoksa erkekliðin verdiði arzular mýydý acaba? Kahvemden bir yudum aldýðýmda çok lezzetli olduðunu ve daha önce azda olsa içtiðim kahvelerden farklý olduðunu anladým. Bu kadýn beni her þekilde etkilemeyi baþarmýþ, þu anda da karþýma oturup beni süzüyordu. Genç yaþýma raðmen olgun tavýrlý, yiðit duruþlu, birazda güzeldim herhalde, benim bu halimden etkilenmiþ olabilir miydi diye düþünerek bende ona daha dikkatlice bakmaya baþladým.

    Baþýndaki yazmanýn altýnda kahverengi saçlarý omuzlarýna dökülmüþ, beyaz tenine karþýlýk kýrmýzýya yakýn biçimli dudaklarý, insaný deler gibi etkileyen güzel gözleri, giydiði elbiseden belli olan ince beli ve düzgün göðüsleri duran bu kadýna hayranlýk dolu duygularla bakýyordum. Hayatýmda bir kadýna ilk kez farklý gözlerle, farklý arzu ve isteklerle baktýðýmý anladým. Oðlunun anne diyerek yeniden ortaya çýkmasý ile kapýldýðým rüyadan uyandým.

---Bana müsaade, gitmeliyim,

Dedim.

---Vaktin varsa kalabilirsin, burasý müsait.

Ne kadar rahattý Allah’ým! Bu rahatlýðý içime bir korku düþürdü. Nasýl olur, nasýl kalabilirim burada? Daha doðru dürüst tanýmadýðým bu evde ve bir kadýnla.

---Olmaz burada kalmam uygun olmaz,

Dedim.

---Sen bilirsin, ama istediðin zaman kapým sana açýk, bunu bilesin. Seni bekleyeceðim.

    Dýþarý çýkýp, iyi akþamlar demek için dönüp baktýðýmda, bana sevgiyle bakan güzel gözlerle tekrar karþýlaþtým ve bir süre öylece kaldým. Uzandý elimi tuttu, sýcacýk huzur doluydu. Ýlk kez bir kadýn elini deðiþik duygular içinde tutmaným verdiði haz ve arzuyla buram buram terlemiþ, o an gitmekle kalmak arasýnda kararsýz olduðumu hissetmiþtim. Serin bir rüzgârýn üþüten etkisi ile ayýlýr gibi oldum, hiçbir þey demeden hýzlý adýmlarla ilerledim. Bir müddet sonra arabamýn yanýna geldiðim zaman kapýyý bile nasýl açacaðýmý þaþýrýp, yanlýþ kapýda olduðumu bir süre sonra anlayýnca böylesi þaþkýn halime, elimde olmayarak gülümsedim.

    Eþyalarýmý arabaya koyduktan sonra tekrar aþaðýya inip konaklama yerine doðru gittim. Ýçeride birkaç bardak çay içtim, hala kararsýz bir halde olduðumun farkýna varýyor ancak Ustama verdiðim söz aklýmý kurcalýyordu. Ne olursa olsun önce verdiðim sözü tutmalý, görevimi yapmalýydým. Ama ya adý Mine olan o kadýn? Yeni yeni farkýna vardýðým arzu ve istekler, benliðimi çok derinden etkileyen o gözler… Uykudan uyanýr gibi esneyip silkinerek gitmek üzere kalktým, arabaya binip Ýstanbul’a doðru yola çýktým.

    Henüz ehliyetim yoktu, ancak araba kullanmasýný çok iyi öðrenmiþtim. Çok kere ustam kamyonu bana kullandýrýr ve beni beðendiðini söylerdi.. Ýstanbul’a rahatça gider, yükü boþaltýr geri dönerdim, hem yolu da çok iyi biliyordum. Tek endiþem trafik polisleriydi. Nerelerde denetim yaptýklarýný, hangi saatlerde bulunduklarýný bilsem de yinede yakalanmaktan korkuyordum. Bir aksilik olursa ne yapardým? Genelde gece gitmeliyim diye düþünerek ona göre yol almaya baþladým. Geceleri daha az polis bulunurdu.

    Bu düþünceler altýnda yoluma devam ederken yaþadýðým tüm sýkýntýlarý unutmuþ, aklým bu gün tanýmýþ olduðun kadýnda kalmýþ, onu düþünmeden edemiyordum. Ne yapmalýyým, onunla yakýn iliþki kurmalý mýyým, kimin nesiydi, bana söyledikleri doðru muydu? Peki, o zaman bakkala adres sorduðumda adamýn yüzü neden asýlmýþtý. Bilmediðim daha baþka neler olabilirdi? Bilinmeyen pek çok soru sürekli aklýmý kurcalýyor, ha bire düþünüyor bir sonuç alamýyordum. Karmakarýþýk duygular ve sorular içinde bunaldýkça terliyor sonra aklýmý baþka yerlere vererek kendimi rahatlatmaya çalýþýyordum. Yinede gençliðimin bu zamanýnda ilk kez bir kadýna karþý farklý duygular içerisinde olduðumu ve bu duygularýn etkisi altýnda kaldýðýmý içten içe hissediyordum..

   Endiþelerim vardý ama ya o gözler! Sanki beynime kazýnmýþ, yol boyunca karþýmda bana bakýp duruyordu. Çok hýzlý olmasa da yoluma devam ediyor, arada bir yol üstünde kamyoncularýn konak yerlerinde mola veriyor, yolda çevirme olup olmadýðýný soruyordum. Derken sabaha doðru Sakarya’yý geçmiþ, Ýzmit’e yakýn bir yerde konaklamýþtým. Buraya kadar rahat gelince oldukça rahatlamýþ olarak, burada akþamý bekleyecek, ondan sonra yola devam edecektim. Zaten çok da yorulmuþ, gece boyu uyumamýþtým. Önce güzel bir iþkembe çorbasý içtim, ardýndan arabanýn içine girerek uyumaya çalýþtým, ama nafile. Kafam hala karmakarýþýk düþünceler içinde dönme dolap gibi dönüp dururken, ne yapsam aklýmý esir alan düþünceleri bastýramýyordum. Böylece saða sola dönerek ne zaman sonra uyuduðumu bilemeden, akþama doðru uykudan uyandým ama ne uyku? Rüyamda çok þeyler gördüðüm halde karanlýklar içinde kalan görüntülerden hiç birini hatýrlayamadým. Dinleneyim diyerek yatmýþ, çok daha yorgun kalkmýþtým.