yarýsýnýn koptuðunu sanmýþtým. Artýk hiçbir þey düþünemedim. Ardý ardýna yumruk ve tekmeler kafama göðsüme her yanýma gelmeye baþladý. Bir müddet sonra darbeleri hissetmiyor, baðýrtýlarý duymuyordum. Bana bir þeyler soruyorlardý ama nafile, gözlerim çoktan kararmaya baþlamýþtý.

    Camdan dýþarýsý görülmediðine göre hava kararmýþtý. Kýmýldamak istediðimde baðlý olduðumu hatýrladým. Gözlerimin sadece birini açabildim, diðerini açmak istediysem de baþaramadým, þiþmiþ ve kapanmýþtý herhalde. Her yaným sýzýlar içinde, baþým davul gibi ötüyor. Arkadan baðlý ellerimin acýlarý kýmýldadýkça daha da artýyordu. Allah’ým ne belalara kaldým ben? Gençtim, kimseye bir kötülüðüm olmamýþtý, kimseyle bir alýþ veriþimde yoktu, ne günah iþledim de baþýma bunlar geliyordu? Çok susamýþ, aðzým kurumuþ, içim yanýyordu. Berbat bir durumda olduðumu görüyor, üstümün baþýmýn kan içinde olduðunu hissediyordum.

Ölüm bu çektiklerimden daha iyi olur, içine düþtüðüm durumdan kurtulurdum. Yaþadýðým bu çirkin olaylarýn nedenlerini biraz olsun tahmin ediyor, ustama kýzýp duruyorum ama þu an bunlarýn bana hiçbir faydasý yoktu.

    Odada ýþýk çok az olmasýna raðmen dikkat ettim kimse yok, buradan kaçabilme düþüncesi aklýmdan geçince ipleri yokladým, çok sýký baðlamýþlar. Biraz çabaladým ama nafile, kaderime razý olmuþ bir þekilde isyan dolu duygular ve acýlar içinde sýzlanýyordum. Dakikalarýn, saatlerin ne kadar uzun olduðunu yaþadýðým bu anlarda çok daha iyi anladým. Hâlbuki ýrmak kýyýlarýnda oynadýðým günlerde zaman ne çabuk geçer, akþamýn olmasýný hiç istemezdim. Þimdi ise saniyeler sanki saat kadar uzun geliyordu bana. Dýþarýdan sesler gelince kapýya baktým, sabah gördüðüm patron olacak adam ve biri içeri girdi.

---Kendine gelmiþ, Patron…

---Bakalým neler diyecek piç.

Yanýma yaklaþarak,

---Hayatýndan memnunsun herhalde, konuþsaydýn hýrpalanmazdýn. Þimdi ne düþünüyorsun?

Aðzýmý zorla biraz aralayýp:

---Allah belanýzý versin,

Diyebilmiþtim. Çeneme yediðim sýký bir tekme ile sandalyeyle beraber geriye düþtüðüm zaman, duyduðum þiddetli acýdan baðýramadým bile. Beni tekrar oturacak þekle getirdiler. Patron olacak adam biraz gezindi, dolaþtý, karþýma geçip bana bakarken yanýndakine:

---Sabaha kadar konuþmazsa iþini bitirip, bir kenara atýn.

Dedi ve yanýndaki ile birlikte dýþarý çýkýp gitti. Son söylediklerini hayal meyal duymuþtum. Öldürülmek, belki daha iyi olur, nasýlsa ne arayaným, ne sevenim, nede beni düþünen vardý.

    Aklýma Düzce’deki kadýn gelince kendi kendime hayret ettim, bu durumda dahi aklýmý karýþtýrmayý baþarmýþtý. Demek ki beni son derece etkilemiþ ki, bu zor durumda dahi onu düþünmekten kendimi alamamýþtým. Nasýl bir duyguyla karþý karþýya olduðumu bilecek yaþta ve durumda deðildim. Zaman yavaþta olsa geçince, uykuya daldým, tabii uyku denilirse… Kýmýldadýðým an canýmýn yanmasýyla uyanýyor, tekrar dalýyorum. Gecenin kaçýydý bilmiyorum, birden bir elin bana dokunduðunu hissederek ayýlýr gibi oldum. Loþ ýþýðýn altýnda birinin yaný baþýmda durduðunu görebildim, eðilip kulaðýma:

---Sakýn sesini çýkarma, seni kurtarmaya geldik.

Duyduðum bu ses beni biraz olsun kendime getirince gözlerimi aralayýp gelene bakmaya çalýþtým. Gerçi bir gözüm kapanmýþtý, ama diðer gözümle dikkatlice baktým, daha önce görmediðim biriydi. Tekrar bana dönerek:

---Merak etme ben polisim, arkadaþlar diðerlerini yakalamaya gittiler, þimdi seni buradan çýkaracaðýz ama biraz beklememiz lazým.

Bunu söylerken arkamdan da ellerimi çözüyordu. Ýþ ciddiydi galiba, gerçekten kurtulacak mýydým? Allah’ým bu kâbus bitecek miydi? Konuþmak istediðim an aðzýmý kapatarak:

---Sus þimdi deðil,

Dedi.

    Ellerim ve ayaklarým çözülünce ellerimi hareket ettirirken, ayaklarýmý da ileriye uzatmýþ, rahatlatmaya çalýþýyordum. Birden dýþarýdan birkaç el silah sesi geldiðinde korku ve endiþeyle yanýmdakine baktým:

---Korkma kalabalýðýz, hepsini yakalayacaðýz.

Sessizce beklemeye baþladýk, kýsa bir süre sonra kapý açýldý, kapýyý açan bize seslendi:

---Tamam, gelin artýk hepsi yakalandý.

Yanýmdaki polis bana destek vererek ayaða kalkmama yardým etmek istedi fakat kalkamadým, ayaklarým tutulmuþtu.

---Olmuyor, kalkamýyorum,

Dedim. Dýþarýdan seslenen adam durumu görünce o da yanýmýza geldi. Her ikisi birer yanýmdan tutarak beni dýþarýya çýkardýlar. Yavaþ yavaþ bahçeye doðru ilerlerken içime dolan temiz ve serin havanýn etkisi ve kurtulmanýn da sevinciyle kendimden geçtiðimi bile anlamadan yere uzanmýþým.

---Amirim kendine gelmeye baþladý, Doktoru çaðýralým.

Sesi duyduðumda rüya görüyordum. Arabayý almýþ geriye doðru gidiyorum ve mutlaka Düzce’ye uðramalý, bir þekilde kafamdaki problemleri çözmeliydim. Tanýmlayamadýðým duygularýn içinde kalmýþ, tatlý bir rehavetle gülümsüyorum. Bir el beni yavaþça silkeledi:

---Hikmet, Hikmet,

O tarafa doðru baþýmý çevirirken sanki tanýdýk bir yüz bana bakýyordu.

---Nerdeyim ben?

---Hastanede.

---Hastane mi?

Derken baþýmý nasýl aðrýdýðýný anlatamam. Yüzümü buruþtururken ayný ses:

---Aðrýlarýn çok mu evlat?

Hayret, nereden tanýdýðýmý tam olarak anlayamadýðým bu yüz bana ne güzel seslenmiþti. Ýçimi tatlý bir huzur kaplarken bana evlat diye seslenilmeyeli uzun yýllar geçmiþti.

---Biraz,

Dedim.

---Geçmiþ olsun oðlum, geç kaldýk diye epey korktuk ama neyse kurtuldun þimdi.

Yaþadýðým olaylarý yavaþ yavaþ hatýrlamaya baþladým. O muhteþem büyük evin arkasýndaki küçük ev, oradaki yaþadýklarým sonrasý, polis olduðunu söyleyen biri…

---Onlara ne oldu?

---Merak etme hepsi yakalandý.

Bu arada Doktor gelince, müsaade isteyerek beni muayene etmeye baþladý.

---Bünyen saðlam olmasa çoktan gitmiþtin sen,

Devamýnda:

---Çok saðlam bir yapýn varmýþ.

Ýþine devam ederken aðrýyan yerlerimi soruyordu. Bu arada kolumda bir þeyin baðlý olduðunu fark ettim.

---Niye taktýnýz?

---Üç gündür baygýn yatýyorsun, o seni besliyor.

---Üç gün mü?

Dedim.

---Evet, geldiðinde ölü sanmýþtýk, iç kanaman vardý ama iyi dayandýn. Fena darbe almýþsýn, adamlarýn niyeti kötüymüþ.

---Evet, sabaha kalsaydým öldüreceklerdi.

Doktor hemþireye bir þeyler dedikten sonra muayeneyi tamamladý, bana geçmiþ olsun dedi ve gitti. Ýyice kendime gelince olan biteni tam olarak hatýrladým. Demek üç gündür burada baygýn yatýyorum. Kurtulduðuma sevinmiþtim, ancak hala korkularým vardý. Acaba baþýma baþka neler gelecekti? Az önce konuþtuðum polisi düþünüp kafamý toparlamaya çalýþýrken kim olduðunu hatýrladým, beni karakolda sorgulayan Amirdi bu, iyide burada ne iþi vardý?

---Abi, bakar mýsýn? Siz…

Amir Bey yerinden kalkarak yanýma geldi:

--- Merakýný anlýyorum evlat,  sen hele iyice kendine gel sonra uzunca konuþuruz.

Bir müddet sonra herkes odadan gidince yalnýz kaldým. Kurtulmuþ olmanýn sevinci içinde, çektiðim sýkýntýlarýn nedenini anlamaya çalýþtým fakat aklým yine Düzce’ye takýldý. O güzel gözleri ve bana bakýþýndaki manayý düþünürken tekrar uykuya dalmýþým.

Bir hemþirenin sesiyle uyandým:

---Ýðne vakti yan yat bakalým yakýþýklý.

Bu söz çok hoþuma gitmiþ beni çok etkilemiþ olacak ki hafifçe gülümsedim.hayatýmda  ikinci kez bir kadýn bana yakýþýklý diyordu. Yan tarafýma dönerken köyde ki kadýnlarýn benim için söyledikleri aklýma geldi. ‘’Bu çocuk ilerde yakýþýklý olacak’’ diye bana bakarak kendi aralarýnda konuþurlardý. Gerçekten öyle miydim?  Yediðim iðnenin acýsý nerede olduðumu bana hatýrlattý.

---Hemþire, burada çok kalacak mýyým?

---Doktor bilir, ancak bana sorarsan on gün kalabilirsin.

---Çok deðil mi?

---Yok, içeride kanaman vardý, durdu sanýrým. Yinede yaranýn iyi olmasý zaman alýr, yarýn serumu bitireceðiz. Ondan sonra doktor ne der bilemem, daha yüzündeki yaralar bile iyileþmedi.

Elimi yüzümde gezdirdim, sol gözüm zor açýlýyor zorlayýnca aðrýyordu, yokladým þiþlik vardý. Sonra kaþýmýn üstünde bir sertlik oluþmuþ burnumdan zor nefes alýyordum, hemþireye dönerek:

---Bir ayna var mý?

Yüzüme baktý düþündü.

---Peki, bak bakalým yüzüne de, gör halini,

Derken, cebinden yuvarlak bir ayna çýkardý bana uzatarak:

---Nasýl sað kaldýn hayret, araba çarpmýþ gibi bir haldeydin.

Yüzüme çevirdiðim aynada bir an kendimi tanýyamadým. Beyaz yüzüm siyaha yakýn bir renkte, sol gözüm ve etrafý berbat görünüyordu. Burnumun neden çok aðrýdýðýný aynada görünce anladým, kocaman olmuþ, kýrmýzý siyah karýþýmý bir renkteydi. Kafamý tekrar yastýða býrakýrken, beni bu hale getirenleri düþündüm, sonra Amir Bey geldi aklýma, burada ne iþi vardý, nasýl gelmiþti arkamdan, yoksa beni mi izlemiþti? Tekrar gelirim dediðine göre, besbelli buralarda bir yerlerde. Gelse de þu aklýmý kurcalayan sorulara bir cevap verseydi bari. Hemþire henüz gitmemiþti.

---Hemþire, hangi hastanedeyim?

---Burasý Göztepe SSK hastanesi. Seni buraya acil olarak getirmiþler.

---Daha önce Bir Amir vardý yanýmda, þimdi nerede acaba?

---Ben görmedim, diðer arkadaþlara sorarým.

Bir iki gün geçmiþ, gittikçe azalan aðrýlarýmla yatmaya, oturmaya devam ederken zamanla iyice kendime gelsem de, çok halsiz olduðumu hissediyorum. Ayaða kalkmaya çalýþýnca baþým dönüyor, elim kolum bile zor kýmýldýyordu. Zaten sol kolumu oynatmak imkânsýz gibi bir þeydi. Ýçimden sürekli uyumak geliyor ve tekrar dalýyorum.

Ne kadar zaman geçtiðini bilemeden bana seslenen bir sesle uyanmýþtým.

---Nasýlsýn Hikmet? Bu gün daha iyisin sanýrým.

Baþýmý yavaþça çevirerek sese baktým, karþýmda güler yüzlü biri vardý. Daha dikkatli bakýnca Amir Beyi gördüm.

---Siz misiniz? Abi.

---Evet, yeni geldim, iþlerim uzun sürdü, artýk konuþabiliriz sanýyorum. Dinlemeye hazýr mýsýn? Kendimi iyice toparlamak için yüzümü elimle okþadým, caným acýyýnca daha iyi açýlmýþtým.

---Biraz kolonya alabilir miyim?

---Tabi oðlum, istediðin kadar…

Ellerine döktüðü kolonyayý okþar gibi yüzümde gezdirdi ve biraz da burnumda tuttu.

---Ohh! saðol Abi iyi geldi, þimdi seni dinleyebilirim.

---Karakolda seni epey sýkýþtýrmýþ hatta birazda hýrpalamýþtýk, ama sen bize hiçbir þey demiyordun. Biz arkadaþlarla senin bu iþle ilginin olmadýðýný anlamýþtýk. Ancak Ustan ve sen uzun zamandýr takip edildiðin için Savcý senin suçsuzluðuna inanmamýþ, Ustanda ne yaptýysak bize isim vermemiþti.

Ben, Savcý ile beraber Hâkim Beyle durumu konuþtuk ve bir plan yaptýk. Plana göre senin Ýstanbul’a gitmen lazýmdý. Ustaný bulamayan uyuþturucunun alýcýlarý seninle mutlaka irtibat kuracaklar diye tahmin ederek, bizde tedbirlerimizi alýp onlarý kýskývrak yakalayacaktýk.

    Plana göre Usta’nýn arabasýna el konulmadý. Senin iyi bir sürücü olduðunu biliyorduk, dedim ya sizi takip ederken çok zaman arabayý senin kullandýðýný görmüþtük. Senin Düzce’de bir eve uðradýðýný, sonra ne zaman yola çýktýðýný gözleyerek, yolculuðun boyunca seni takibe baþladýk. Gebze’de trafik memurlarý seni durdurduklarýnda, kolayca nasýl býraktýlar bir düþün.

    Sonra, sabah lokantasýnda seni izleyen bizim arkadaþlarý görmüþsün. Huylandýðýný anladýklarýnda plan bozulacak diye korkmuþlar. Derken, uzaktan izleme yaparak adamlarýn seni nasýl yakaladýklarýný görünce bizde peþinizden geldik ve gittiðiniz evin uzaðýnda beklemeye baþladýk. Seni konuþturmak isteyeceklerini düþünüyorduk ama ne yalan söyleyeyim bu kadar hýrpalayacaklarý aklýmýza gelmedi. Senden bir þey alamayacaklarýný anladýklarý için hýrslarýndan neredeyse seni öldürüyorlardý. Kusura kalma oðlum onlarý yakalamak için baþka þansýmýz yoktu.

---Ben, yem olmuþum desenize. Hem nasýlsa arayaným soraným yok, ölsem de önemli deðil, dimi?

---Yok, evlat öyle deðil. Adamlar tahminimizin ötesinde zalim çýktýlar, buda senin þansýn. Ama inan altý yýllýk emeðimize deydi, farkýnda olmasan da bunda senin baþarýn çok büyük.

---Anlýyorum Amirim, bana önceden deseydiniz onlarý belki oyalardým.

---O zaman plan bozulabilirdi, çünkü çok gençsin hata yapabilirdin, neyse olan oldu artýk plan baþarýyla tamamlandý ya… Savcý ile telefonda konuþtum olanlarý duyunca, birde senin suçsuz olduðunu anlayýnca biraz bozuldu. Burada bir kaç gün daha dinlen, bütün masraflarýn karþýlandý. Arabanda emniyet içinde, çýkýnca alýr yoluna gidersin. Yolda gelirken endiþe etme, seni hiçbir vilayette durdurmayacaklar. Bu da bizim kýyaðýmýz olsun sana, hem ayrýca sana söz, yaþýn dolunca gel Ehliyetini ben vereceðim senin, tamam mý?

---Tamam, Amirim sizlere bir faydam olduysa ne mutlu.

Ellerimi sýkýca tutup, dostça omzuma dokunurken yavaþça kulaðýma eðilerek,

---Hani Düzce’de bir eve uðradýn ya, oradan uzak kalýrsan iyi olur. Senin iyiliðin için,

Deyince þaþýrmýþtým. Demek ki attýðým her adýmý dikkatlice takip etmiþler, iyide neden o evden uzak kalmamý istiyordu. O güzel kadýn nasýl tehlikeli olabilirdi? Hem bakkala sorduðumda bakkalda yüzünü buruþturmuþtu. Ama ya o gözler:

---Amir Bey Ustam,

Demiþtim.

    Durdu geri döndü biraz düþündü ve:

---Onun iþi zor oðlum, içeride çok kalýr. Kalmasýna kalýrda bu uyuþturucu iþini yapanlar onu içerde sað býrakýrlarsa. Yakalananlar onun kendilerini ihbar ettiðini sanacaklardýr, Allah yardýmcýsý olsun. Memlekete gittiðinde ailesine durumu anlat sahip çýksýnlar.

Diyerek kapýdan çýkarken tekrar dönüp:

---Dönüþte mutlaka uðra tamam mý?