Eskiden yeryüzünde insanlar yaşıyormuş
Eskiden yeryüzünde insanlar yaşıyormuş
Vicdan denen bir cevher gönülde taşıyormuş
Yüzleri pırıl pırıl gözleri ışıyormuş
Fosiller haricinde onlardan iz kalmadı
Öyle diyor kazılar kitapları da varmış
Tatlı dille konuşan hitapları da varmış
Utanma duyguları hicapları da varmış
Görünenler maskedir gerçek bir yüz kalmadı
Kan damlar tırnakları yamyam ruhlu kasaplar
Mizan bozuk olunca yanlış olur hesaplar
Dedikodu, kılükal bozuluyor asaplar
Tartışma, kavga niza tatlı bir söz kalmadı
Allah korkusu kalkmış kul kula tapar olmuş
Eziyete uğrayan kötülük yapar olmuş
Çıkar için imandan İslam’dan kopar olmuş
Sağır, dilsiz kör olmuş görecek göz kalmadı
Vahşet, dehşet, katliam insanlık hitam buldu
Evlere ateş yağdı masum bebekler öldü
Yaşanacak yer değil dünya cehennem oldu
Mutluluktan eser yok hayatta haz kalmadı
Der Mikdadi okuyun insanlık öyküsünü
İnanmıyor kaybetti hukuka saygısını
Tanımıyor bilmiyor merhamet duygusunu
Kalıp insana benzer içinde öz kalmadı
Mikdat Bal