Hikaye / Yaşamdan Hikayeler

Eklenme Tarihi : 10.11.2015
Okunma Sayısı : 1133
Yorum Sayısı : 0
“Şöyle ki, normal koşullarda –yani hasta falan değilsen- yemek yiyebilmen için açlık hissinin var olması gerekir… Tokken, midenin alabileceğinden fazla yemek yersen mideni bozabilir ve durduk yere kendini rahatsız edebilirsin… Benim işim de böyle… Tokken, kimsenin bana ihtiyacı yoktur… Ancak acıktıklarında yani sen akıllarına düştüğün zaman benim işim olur… Eh şimdi sen de burda olduğuna göre galiba kimsenin bana ihtiyacı yok… Kimsenin bana ihtiyacı yoksa acelem de yok demektir sanırım…" diyerek cevap verdim…

“Ne kadar rahatsın… Bir gün herkesi kendi tarafıma çekip senden uzaklaştırabileceğimden endişelenmiyor musun…?"

“Hayır…"

“Neden…?"

“Çünkü senin içinde bile ben varım… Herkes bir şeyler için beni düşünür… Yada daha açık bir ifadeyle umut ederler… Sen bile ediyorsun… Sen bile umut ettikten sonra sanırım ortada endişe duymamı gerektirecek herhangi bir durum yok…"

“Yanılıyorsun… Ben, umut etmem…"
 
( Umut - 3. Bölüm başlıklı yazı 4harf1kelime tarafından 10.11.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu