Gecemle gündüzüm sensiz olmuyor,

Bulamayýnca da apýþýp kaldým.

Ýçimdeki boþluk, þeksiz dolmuyor,

Nefsimle sonunda kapýþýp kaldým.

Murada ermesem saç baþ yolarým,

Dökülür yapraðým çünkü solarým,

Þimdiden efkârým çaldý alarým,

Hayale sarýlýp öpüþüp kaldým.

Ayrýlýða dair yön pekiþince,

Umudum çýrpýnýp can çekiþince,

Diyemedim uðraþ dön tek iþince,

Hýrsýmdan toprakla tepiþip kaldým.

Ne yere, ne göðe sýðmadým gitti,

Elinin tersiyle yâr beni itti,

Ýþte tam o zaman dermaným bitti,

Bir mezar taþýna yapýþýp kaldým.

MFK