Sustum ve gittim, her şeyi geride bırakıp. Arkamda iki kadın vardı. Kırgınlıkları ellerime tutuşturdular yol harçlığı olarak. Sustum ve ağladım bir köşede mola verirken. Gözyaşlarım katıklarımı ıslattı ki o kadar sert kırgınlık boğazımdan bir lokmada geçecek gibi değildi. Ama sustum. O kadar yakın ve o kadar uzaktım ki o iki kadına. Biri sevgilim diğeri ise eski dostumdu. Doluydu gözlerim ve geriye öylesine dönüp baktım. Yerimde esen yelleri kısa sürede kendilerini tatmin edecek sahte dostluk başaklarıyla doldurmuşlar. Çürüyecekti dostlukları benim onlar için ağladığımda gözlerimin yaşlara dayanamayıp çürüdüğü gibi. Sahte dostluklarının kahkahalarıyla bunu fark etmeyecekler halbuki. Onlara bakınca aklıma bunlar geldi ve sustum. Bas bas bağıracak gücüm vardı vurup kırıp dağıtacak kadar da ama hiçbir şey yapamayacak kadar da kırgındım. Hani sevdiğiniz biri sizi o kadar kırar da bağırıp çağıracak gücü damarlarında hissedemezsin ya bende de aynı öyle oldu işte. Gençtim, taşı sıksam suyunu çıkarırdım ama konu onlar olunca ölüm döşeğindeki bir ihtiyar gibi elim ayağım tutmuyordu ve bu sefer de öyle oldu, elim ayağım tutmadı. Onlarca insanın bulunduğu kalabalık bir çölde tek başımaydım. O kadar yürüdüm ama yine o iki kadın yanımdaydı. Her an daha da acı çektirdiler. İçtiğim sigaraların izmaritlerini sardım yaralarıma. Sürünerek de olsa ikisinden uzaklaşmaya çalıştım. Yine de peşimi bırakmadılar. Gücümden ise kendimi sadece bir iki adım öteye götürecek kadar kalmıştı. Ama bende uçurumun ucuna gelmiştim artık. Geri dönüp son kez baktım birbirinden nefret eden iki kadına. İkisi de iki kolumdan tutmaya çalışıp beni sarsarak ''kendine gel sen bu değilsin!'' diye rahatsız ediyorlardı. Sustum o an gülümsedim ve kendimi aşağı bıraktım. Katillerim iki kişiydi fakat beni öldürdüklerini bilmiyorlardı. Vücudum hızla aşağı inerken hiçbir acısı yoktu.  Birkaç saniye sonra ölecektim biliyordum. Ama içimdeki acı dinecekti dedim ya iki katilim vardı ama ikisi de birbirinden habersizdi. İki tanık vardı ama öldüğümden habersizdi. İki sevgi vardı fakat ikisi de birbirini zehirledi tek vücutta. Ve son olarak da iki tane ben vardı. İyi olan öldü; kötü olansa gördünüz ya intihar etti...

Zayiat-ı Kelam
( İki Tanık başlıklı yazı zayiat tarafından 11/20/2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu