Evet pinokyo iþtirakýný bekleyen bir aðaç var burada.

Yapraklarý sensiz geçen zamanla buz tutan.

Bana anlattýðýna göre bir zamanlar yan yanaymýþ dallarýnýz.

Su gibi akmýþ zaman ve aylar geçmiþ aradan.

Bir gün kesmiþler seni o aðacýn gözleri önünde. Gebetto diye bir marangoz özenmiþ bezenmiþ sana.

Ve o marangozun ellerinde hayat bulmuþsun. Zamanla o aðacý unuttuðun anlaþýlmýþ.

Aðaç bulutlarla anlaþýp senden haberler almýþ.

Bir gün duyduðunda sararmýþ bir iki yaprak aðaçta atmýþ hava kendini o üzüntü yüzünden.

''Peki neden?'' ''Ne olmuþ da bu kadar üzülmüþ aðaç?'' dedim kendi kendime o an pinokyo.

Sonrada duydum ki etten kemikten yara bantlarý kapatmýþ yaralarýný ve o sahneyi gören bulutun aklýna aðaç gelmiþ.

Haliyle dolup taþmýþ gözleri. Dudaklarýnda ise dolaþan birkaç kelime.

''Etten kemikten yara bantlarý kapatmýþ yaraný izliyorum uzaktan,

Gözyaþlarým bir bir indi ayrýlýk denen duraktan''

Sonra pinokyo. Bulutun gözyaþlarý ile ýslanmýþ ve uzaklaþmýþsýn oradan.

Kaderin cilvesi galiba pinokyo farketmeden o aðacýn altýna sýðýnmýþsýn yaðmur sandýðýn gözyaþlarýndan kaçarken.

O aðaç o gün yeþerip çiçek açmýþ. Aradan geçen zamanla yine o aðaç kurumaya yüz tutar olmuþ.

Ama uzaktasýn ve yerini bilmiyorsun pinokyo

Sen Gebetto'nun tahta pinokyosu deðilsin artýk bu aþikar ama o aðaca ''Seni Seviyorum'' demediðin sürece burnun hep uzayacak...