Online Üye
Online Ziyaretçi
Ağlayıp duruyordu
Uzaklarda bir yerde siz bilin demem nerde
Bir bayan iki yetim, el açmış gökyüzüne
Eşi vefat etmişti, başı düşmüştü derde
Ağlayıp duruyordu, kulak verdim sözüne
Senden başka çalacak başka kapım kalmadı
Aç susuz yetimlerim acıyanım olmadı
Bırakıp gidecektim sevgim beni salmadı
Ağlayıp duruyordu, ateş düşmüş özüne
O yalvarıp dururken çocuklar çağırıyor
Biri diyor ki ana karnım çok, çok ağrıyor
Komşu rahatsız olmuş sus diye bağırıyor
Ağlayıp duruyordu, boğdu beni hüzün’e
Ne millet ne de devlet bize sahip çıkan yok
Malım yok gelirim yok yetimlere bakan yok
Kazanım kaynamıyor ocağımı yakan yok
Ağlayıp duruyordu vuruyordu dizine
Ya Rab sana malumdur, halimiz ahvalimiz
Sen bize medet eyle kalmadı mecalimiz
İnsafı mı kalmadı halkımız ahalimiz
Ağlayıp duruyordu, kan dolmuştu gözüne
Mikdadî duygulandı Ramazana girerken
Onların imdadına yetişmeliyiz erken
Bir fakir düşünelim akşam iftarı yerken
Ağlayıp duruyordu, kulak verin sözüne
Mikdat Bal