adı mutluluk olan güzelim şehre
yalnız dalga sesleri ılık bir rüzgar olsa
düşen yapraklar dolaşsa ayaklarıma
güneş yoldaşım olsa tüm gün boyunca
kuşlar şarkı söylerken eşlik etse bana
kelebekler konsa avuçlarıma
bende onlarla kanat çırpsam gitsem
çok uzaklara gül dolu bahçelere
yağmur ıslatsa saçlarımı
dökülse sırılsıklam omuzlarıma
kimse farketmez nasıl olsa gözyaşlarımı
öylece dursam ıslansam yağmur altında
küskünlükmü vazgeçişmi bilmiyorum bu hayattan
bildiğim birşey varsa
yalnız kalmak istiyor insan düşleriyle başbaşa
yürümek istiyorum saatlerce
aldırış etmeden kimseye etrafımdakileri
yaksa ayaklarımı sahildeki kumlar mesela
dalgalara bıraksam kendimi alıp götürse beni
mutluluk denen o güzelim şehre
uzansam kumsalda yıldızlı bir gecede
kapatsam gözlerimi kayan yıldızlara bakıp dilek tutsam
öyle bir gitsemki bu gözyaşı şehrinden uzağa
kanat çırpsam umutla mutluluk denen o güzelim şehre