Onbir aðustos Perþembe saat oniki,

Sensiz geçmeyen zamanýn son vakitleri.

Þimdi kapý çalsa koþsam da açsam,

Ben geldim diye baðýrsan girsen içeri.

Nasýl aradým ne çok özledim seni,

Tutmaya hasret kaldým beyaz ellerini.

Þimdi gelsen, sarýlsan boynuma aþkla,

Doya doya seyre dalsam yeþil gözlerini.

Nasýl çýldýrtýr bilirsin beni kokusu,

O bembeyaz teninin ipeksi dokusu,

Aðustos sýcaðýnda sensiz üþüyorum,

Gel de ýsýt sensiz buz tutan yüreðimi.

On aðustos Çarþamba akþam üzeri,

Sensiz geçecek günün ilk saatleri.

Bir gün bile olmadý sensizim oysa,

Bana yýl gibi geldi her saniyesi.

Bir güne yakýn süre ayrý kalmak senden,

Mahrum olmak sesinden, sýcak nefesinden.

Yýllarca hasret çekenler ne yapar bilmem,

Ben hiç sevmedim bu bir günlük sensizliði.

Belki tümden deliyim, aþkýnla divane,

Nasýl çýldýrdým bilsen, sensiz saatlerde.

Görüyorsun paylaþamýyorum seni kimseyle,

Senin de iþin zor, bilmem ne yapacaksýn benimle !!

Sen benim hayatým sen yaþam kaynaðým,

Sen benim ýþýðým sen güneþim ay'ým.

Gör iþte sensiz bir gün bile yapamýyorum,

Anlamý yok sensiz bir an bile dünyanýn,

Tadý yok hiçbir þeyin hatta yaþamanýn.

Gözlerinden öpüyorum büyük bir hasretle,

Seni  çok seviyorum. imza; manyaðýn .