Ne desem kar etmez, o an gelince,

Bir garip olurum, ben özleyince.

Vuslatýn þiddeti, kalbi çalýnca,

Kal derse kalýrým, ben özleyince.

Þiirler sýrayla, dökülür dize,

Gözyaþý ekerken, her bir denize,

Þarkýlar söyleyip, Karadeniz’e,

Dal derse dalarým, ben özleyince.

Geceler sus olur, gündüzler firak,

Aklýmýn ucunda, gezinir merak,

Çürüyüp gurbette, kalarak ýrak,

Öl derse ölürüm, ben özleyince.

Gördün ya yokluðun, böyle hezeyan,

Dönüyor bu dünya, durmadan bir an,

Âdemi özlerse, deðiþir devran,

Gel derse gelirim, ben özleyince.

Âdem Efiloðlu