Hani Þems bir gün kaybolmuþtu ya ortadan! Mevlana "Þems" deyip aðlar olmuþtu 24 saat.  Bir gün uzun yoldan bir adam gelmiþ ve "Þemsi gördüm, Þems'ten haberlerim var." demiþti. Adamý, Mevlana'nýn huzuruna çýkartmýþlar ve anlatmaya baþlamýþ adam.  Ýpe sapa gelmez, tutarsýz þeylermiþ anlattýklarý.  Mevlana da adamýn söylediklerini pür dikkat  dinledikten sonra çýkartýp hýrkasýný vermiþ adama. "Anlamadýn mý  Ey Rumi, adam yalan konuþuyordu." demiþ yanýndakiler, niye hýrkasýný verdiðini merak ederek.  "Ben" demiþ  "Onun Þems ile ilgili yalan haberine hýrkamý verdim. Eðer doðru olsaydý anlattýklarý, emin olun canýmý verirdim ona!" Ýþte ben de sana dair bir yalan habere dahi canýmý veririm Papatya!

         Sana dair herhangi biri bile benim hayatýmdaysa ve yanýmdaysa bir þekilde bu bana umuttur sevgili! Bu umuda dayanarak yazýyorum sana. Karanlýðýn en koyusundayým ve ufacýk bir ýþýk sýzýyor ömrüme. Kuyunun en dibindeyim ve bir el uzanýyor yukarýlardan. Beni unutlardan umutlara taþýyan varlýðýn iþte, uzakta da olsan, dünyanýn öbür ucunda da olsan kalbim hep seni düþünüyor ve yaþýyor. Gidebilirsin benden çok uzaða, konuþmayabilirsin de benimle! Ama her nerede olursan ol, yüreðimin tam da ortasýndasýn. Çakýlýsýn bir mýh gibi aklýma, yüreðime vidalýsýn.

         Ne kadar da çok yoksun ömrümde? Hani var da yok derler ya, aynen öyle! Yüreðimdesin her an ama yanýmda deðilsin, ömrümdesin ama yoksun ! Sanki hiç olmamýþsýn gibi. Sahi bir kere görseydim seni belki de kör olurdum herkese. Seni görmeden körkütük olmuþsam eðer, görsem kim bilir ne halde olurdum þimdi? Verilmiþ sadakam varmýþ sevgili!

Emin ol bir kez görmüþ olsaydým seni, tek ölüm ayýrýrdý beni. Rabbim yokluðunu düþmanýma dahi vermesin. Anla halimi diye söylüyorum tüm bunlarý.

            Ömrüm hep kahýr olmuþ sensiz, hep zehir olmuþ. Rabbim bana ne de güzel sabýr vermiþ. Gören þaþýrýyor sensizliðime. Çöl nasýl güneþsiz olmazsa, çim nasýl susuz yaþamazsa, insan nasýl nefessiz kalmazsa iþte öyleyim. Ben de sensiz olamazdým, sen nefestin bana. Öylesine seviyordum seni. Göðe þarkýlar söyleyen serçeler gibiydim. Denize balýklamasýna dalan martýlara benziyordum. Kavgaya gözü kara giren adamdým. Sevdaya körü körüne dalan...

            Duvarlara adýný yazan bendim Papatya diye. Polis peþimdeydi sýrf bu yüzden. Seni sevmekten suçlanmak istiyordum iþte! Zaten ruhum sana mahpus, bedenimi koysalar zindana ne çare? Ömrümün  en anlamlý anlarý seninle olduðum anlardý. Zaten beni bilenler halimden anlardý seni sevdiðimi. Çünkü sen vardýn her anýmda. Ýstikametim sendin, menzilim...

            Sen beni içine alan kocaman bir dünyaydýn ve tek benim için dönmeliydin. Düþünsene seni nasýl sevdiðimi. Bu hoþuna gitmiyor muydu? Söylesene... Ve ben o kalbi sýðýnak bilendim. Sýcak bir yuva, bir oda, bir yatak... Kendimi güvende hissettiðim tek yer sendin. Dünya umurumda deðildi çünkü senden baþka bir þeyin umurumda olmasýný istemiyordum. Yokluðunda çok bilendim, bilesin! Gözyaþlarým daha da keskinleþti. Jiletin iki keskin ucu gibiyim, can kesiði her yaným, derince... Kesiklerim ince ince... Sevdi mi insan býçak gibi kesmeli sevdiði yüreði; kanatmalý ve çokça acýtmalý... Kaðýda, kaleme dillendim sonra. Gören mecnun saydý beni zamane ve her gece illendim duyan gizlendi.

            Balýðýn sudan çýkarýlmasý gibi bir þeydir anlatmak istediðim. Yokluðunda çýrpýna çýrpýna can verdim. Yýla baðladýn aylarý, yetmedi inada baðladýn ve ben inan her gece aralýksýz aðladým. Yaðan yaðmurlar bile benden az yaðdý. Esen rüzgar benden az esti, öyle estim ki sensizlikte üþüdüm. Ve hastalandým sana, iyileþmek istemedim asla! Sana hastalanmak mükemmelmiþ. Bir bakýþýn aðrý kesicim oldu, bir seviþin antibiyotiðim.

            Yediðim içtiðim her þeyde senden bir iz aradým. Konuþtuðum, güldüðüm, oturduðum, kalktýðým herkeste senden bir iz aradým. Elinin deðdiði her yeri tutup öptüm. Þehrin her yerinde ayak izlerini aradým. Gülüþünün yankýsýný, sesinin melodisini duyumsamaya çabaladým. Baktýðýn vitrinlere baktým, gözlere kilitlendim. Senden bir iz bulurum umuduyla insanlarý sevdim. Umudum boþa çýktý.

            Sayamadým sensiz geçen anlarý, takvim yapraklarýný koparamadým, saatleri ileri alamadým. Düþmaný oldum sensin geçen her günün. Mutsuz oldum, bu dünyanýn kahredeni ve söveni...

            Kaç ay oldu seninle konuþmayalý, görmeyeli yüzünü, sesini duymayalý... Sana dair bir haber almayalý... Yazdýðým her þeye sirayet eden sevgili! Olmadýðýný mý zannediyorsun bu yürekte ? Eðer öyleyse þaka gibisin! Sensiz bir an bile atmýyor bu kalp. Aldýðým her nefes sana kavuþacaðým günedir. Gördüðüm tek sensin, bildiðim, sevdiðim. Bütün güzellikler sana varýyor. Bir nehir gibi sana akýyorum gürül gürül hem de ! Hislerim þýrýl þýrýl sana akýyor, gözlerim pýrýl pýrýl sana bakýyor. Bütün muhteþemliklerin fonunda sen varsýn. Gök desem mavi oluyorsun, çiçek desem papatya! Anlasana halimi, daha ne diyeyim sana? Kudret kalemi ile yazýlmýþ olan alýn yazýmsýn.

            Seninle ilgili yalan bir habere dahi canýmý veririm. Ya doðru olursa bu haber, gerisini sen düþün.