Anam işe giderdi henüz şafak atınca

Akşam eve dönerdi ancak güneş batınca

Belki yerdi, çocuklar yemek yiyip yatınca

Çünkü onlar yemeden hiç bir şey yutamazdı

Kalan öteki işler bitmeden yatamazdı!

Tuttuğu iş bitmeden istirahat etmezdi

Yaz kış gece ve gündüz telaşları bitmezdi

O kadar işi vardı vakitleri yetmezdi

Günler yirmi dört saat günü uzatamazdı

Yorgunluğu bir türlü üstünden atamazdı!

Sırtında dolu sebet bebeği kucağında

Uçunda azık bağlı baltanın nacağın da

Babam önde yürürdü o günün sıcağında

Hiç bir şeyin uçundan lütfedip tutamazdı

Tutsaydı kılıbıkmış fiyaka satamazdı!

Ey gidi garip anam dünyada neler çekti

Küçüktüm hatırlarım nice gözyaşı döktü

O kadar yıprandı ki elliden sonra çöktü

Haz duyup hayatına mutluluk katamazdı

Kaderine razıydı kimseye çatamazdı!

Der Mikdadi özledim ah anam bu gün seni

Öksüz kalmak çok acı bulsam bile sekseni

Issızdır  garip kaldı evimizin ekseni

Gerçekleri yazmadan ne desem yetemezdi

Meşakkatli hayatı cefasız bitemezdi

Şair Mikdat Bal