ÝNSAN

Ýki cicili sözle kandýrma onu bunu

Noksaný yok cihanda ta! ezelden toydun sen

Vebalin sana kalsýn yalnýz hatýrla þunu

Hakikatin gözünü ellerinle oydun sen

Geliþim diye diye zulmün içine battýn

Barýþ adý altýnda savaþa çanak tuttun

Bir yemiþin uðruna sonsuz cenneti sattýn

Ben seni tanýyorum, ta! Âdem' den buydun sen

Kaptýrýrken paçayý günlük çýkara þana

Zulmün karargahýn da  dayandý ibre  sona

Dikenli çalý bile gül sunarken ummana

Nefreti bencilliði tüm cihana yaydýn sen

Kardeþlik sevgisini düþmanlýða salmýþlar

Koskocaman Dünya’yý parsel parsel bölmüþler

Dört kitap yüz peygamber demek boþa gelmiþler

Din diye mezhep diye hep kendine uydun sen

Bol bulunca þýmardýn kýtlýða hemen küstün

Köle olaný sevip hak isteyeni astýn

Topraðý beton edip çamý aðacý kestin

Nefes sunan daðlarý çýrýlçýplak koydun sen

Kara toprak kýzardý, bugün âlem yas dedi

Hýrs girdi gönüllere baþa buyruk es dedi

Öyle hale geldik ki þeytan bile pes dedi

Üç kuruþun hatrýna mezarlarý soydun sen

    Ahmet Çiftci     06-10-2016