Söz gönülde yükselmez kinle
Gel sen güzel sözümü dinle
Baş edemezsin sen bu gönülle
Sözümü dinlemezsen de inle
Güzel huylu söz gönlü okşar
Bir ömür boyu gönülde yaşar
Güzel sözle her işi gel başar
Sözümü dinlemezsen de inle
Kötü sözlü senin gibi şaşar
Gece gündüz kalır naçar
Güzelliği görmez kötü bakar
Sözümü dinlemezsen de inle
Güzel söz gönüllere ekilir
Mutlulukla iyilikler çekilir
Kadir kıymet onunla bilinir
Sözümü dinlemezsen de inle
Kötü sözler yollarda diken
Yollarda giderken perişan eden
Görülmez o yollarda gülen
Sözümü dinlemezsen de inle
Kapılma kötü sözün bakışına
Kapılma onun kötü alkışına
Ulaşan olmamış anlayışına
Sözümü dinlemezsen de inle
Yıkılırsın bir gün elbet er geç
Gel kötü sözden sende vazgeç
Güzel sözle yüzün olsun güleç
Sözümü dinlemezsen de inle
Elbet vuslatı bulamazsın
Vuslat ’sız hasreti kucaklarsın
Elbet bir gün sende anlarsın
Sözümü dinlemezsen de
inle
Kötü söz işte öyle can yakar
Sanma herkes yüzüne bakar
Hayvanlar bile yanından kaçar
Sözümü dinlemezsen de
inle
Söz söz ola altın gibi değerli ola
İnsan güzel sözle aradığını bula
Güzellik nasip olmaz her kula
Sözümü dinlemezsen de inle
Gül sefa sürer ona değer verenle
Sen güzel sözleri dinlersin nerenle
Mutlu olmaz kötü sözle gezenler
Sözümü dinlemezsen de
inle
Rüzgâr eken elbet fırtına biçer
Her kul bu dünyadan göçer
Bir parça lokma mutluluk kula yeter
Sözümü dinlemezsen de
inle
Güzel sözlü hep baharı yaşar
Kötü sözlü kışı yaşar şaşar
Derdine çare bulmaz ağlar
Sözümü dinlemezsen de
inle
Hayranım güzel sözün bakışına
Hayranım gönüldeki okşayıcı akışına
Hayranım kötü sözün iyi sözden kaçışına
Sözümü dinlemezsen de
inle
Bin pişman olma, gel güzel söze
Şişler sokulur kötü olan göze
Dikkat et yakar dilindeki köze
Sözümü dinlemezsen de
inle
Kul Mehmet’im uzandım eline
Bal sür o acı olan acı zehir diline
Sahip çık sende o beline
Sözümü dinlemezsen de
inle
Mehmet Aluç-Kul
Mehmet