Online Üye
Online Ziyaretçi
Takıldım kaldım sendeki o bakışa,
Ayrılıkla saran koldan usandım,
Kara bahtım iter dik yokuşa,
Hep gurbete varan yoldan usandım…
Hayat okyanusunda çaresiz yüzdüm,
Aşk kavşağında bakışın süzdüm,
Kaderimmiş dedim bu canı üzdüm,
Bıçak olup vuran dilden usandım…
Senin cehenneminde dal gibi yandım,
Sabahlara ağlamaklı uyandım,
Karanlık kalplerde sustum, katlandım,
Beyhude yoran elden usandım…
Uzağa savuran rüzgar misali,
Hayatı bitiren dertler misali,
Yaprakları dökmüş bir dal misali,
Beli bükük duran halden usandım…
Sevda mangalında kor gibiyim bak
Penceresinde tülü yok ev gibiyim bak,
Aşkının hedefine yol gibiyim bak,
Aşk silahıyla vuran ondan usandım…
Söküp atamadım, sensin kalbimde,
Sende unutma, gün ola beni de,
Hızla çoğalan bu aşkın selinde,
Küreksiz dolaşan saldan usandım…
Böyle yalnızlıkla geçen günlere,
İmrenir olmuşum diğer ellere,
Kıymet bilmedik bu gönüllere,
Boyun eğmiş candan usandım…
Veysel’im sendeki görünmez duman,
Yalnızlık hamuruyla yoğruldun her an,
Dalıpta hayale böyle her zaman,
Sevgili bekleyen kalpten usandım…
Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)