Tutarsýz sokaklardan geçerken yýldýzlarý kaybolmuþ bir gecede, kendini aramaya hali kalmamýþ bir halde kaldýrýmýn çizgilerini takip ederek yürümekteyim.Canlýlýðýný korumuþ tüm cansýzlara inat, soluk benizli mutluluklara susamýþým.Hep ayný kadehten içercesine yudumlarken zamaný, sanki þiþenin dibini görmeye ant içmiþim. Biraz durgun biraz meraklý gözlerle etrafý süzmekteyim.Ne için ne yapýyoruz sorusu aklýma her geldiðinde, týpký o anki gibi cevabýný düþünürken rutin kelimelerimin esiri olmuþum felsefik  duygularýmýn ardýna, ilahý aþký aramaya niyetlenirken fani hayata vurulmuþum ben yorulmuþum gardaþ

Burada masal okumuyorsunuz, Belirli bir baþtan süre gelen gerçek dünyadan uzaklaþma sebebimi anlamaya çalýþýrken yazdýklarýmla kendimi çözmeme yardýmcý oluyorsunuz belki de bu yüzden uzakta olmak istiyorum. Kendimi bulacaðým yerlerde, ben olabildiðim yerlerde. Hemcinslerimin erkeklik olgusunu yanlýþ kavramýþ olduðunun bilincindeyim ve biliyorum ki zaman geçtikçe geliþen bir teknoloji ve yobazlaþan duygular olacak sanal ortam büyüdükçe kendinden uzaklaþan insanlar çoðalacak ve duygularýna bir türlü ulaþamayacaklarý bir yerde hapsolacaklar. Týpký ben gibi. Onlarýn gögüs kafesine sýðdýrmadýklarý aðýzlarýndan dökülemeyecek güzel birer cümle olarak, gözlerinden akacak damla damla yaþ olarak, sayfalarý ýslatacak, kalemleri yalnýzlaþtýracak gelecek zaman. Ben kalemimle sivri uçlu duygularýn tükendiði noktadayým çoktan beri, yazýlarým kalýn ama inan ki kalbimin en ince damarýndayým. týkanmýþým oraya sanki kuyunun dibindeyim yutkunamýyor da kalbim akýp gitmeyeyim diye belki onuda bilmiyorum ki ama bir gün uzakta olacaðým 

Kendime yakýn olacaðým yerlerde . . .