Ne yakýným, ne uzak, araftayým;

Zemheri gecelerde üþüyorum,

Siyah beyaz bir fotoðraftayým.

Sokaklara kar gibi düþüyorum,

Ne yakýným, ne uzak, araftayým;

Senin bilmediðin bir taraftayým.

Bir güneþe hasretim, bir de sana,

Nerde beni dirilten o bakýþlar?

Sýðýnmýþým kýrýk-dökük bir hana.

Pencerelerde boynu bükük kuþlar,

Bir güneþe hasretim, bir de sana;

Karanlýk mahzenler þahittir ana.

Burada unutmuþ gülmeyi yüzler,

Sevdalar kör kuyulara atýlmýþ.

Duvarlarda yosun baðlamýþ sözler,

Aþklarsa bitpazarýnda satýlmýþ.

Burada unutmuþ gülmeyi yüzler,

Ýçimi ýsýtmýyor bakan gözler.

Dert dinleyen çaðlayanlar donsa da

Masmavi düþlerim yok olmayacak.

Baþýma kör talih kuþu konsa da

Sol yaným baþkasýyla dolmayacak.

Dert dinleyen çaðlayanlar donsa da

Seni görmeden bu can ölmeyecek.

Muhittin Alaca