Ey yüz güldürmeyen kaktüs çiçeðim!

Hayatý senin için saydým hiçe,

Þehirlere sýðmayan bir kaçaðým.

Yüreðim volkan, yandým içten içe;

Su ver, bir nebze hararetim dinsin!

Beni kor ateþlere atan sensin.

Yýldýz gibi avuçlarýmdan kayan,

Muamma sevdasýn, hülyamý bölen.

Gel bu heyula, ýzdýraba dayan!

Var mý benim kadar sararýp solan?

Gözlerim uykuya ne vakit kansýn?

Derbeder gecelere iten sensin.

Benziyorsun tersten akan Asi’ye,

Mavi düþlerimi serap eyledin.

Mecnun’dum Leyla’sýna ölesiye,

Kavi baðlarýmý harap eyledin.

Sanýrlar ki vefa yüklü bir cansýn,

Aþký bitpazarýnda satan sensin.

Yýldýrýma yakalanmýþ kuþ gibi,

Yaðmur bakýþlarýn kaç can alacak?

Zemherisi kangren yapan kýþ gibi,

Daha kaç biçare ketum kalacak?

Herkes gözlerini merhemim sansýn,

Onulmaz derdime dert katan sensin.

Sen mahkûmun doðmayan þafaðýsýn,

Umut bende tükenmeyen sebildir.

Zindanýmýn yanmayan çeraðýsýn,

Hangi tenhalardasýn, zinhar bildir?

Hercai bir diken, kutupsuz yönsün,

Her yürek atýþýmda batan sensin.

Muhittin Alaca