Çimen gözlerin ýþýldarken pencereden,
yönünü sana çevirir boynu bükük ay çiçekleri.
Soylu bakýþlarýndaki sýcaklýk,
eritir buz daðlarýný,
yufkaya çevirir en katý yürekleri.

Kristal bir kadeh gibisin,
kýrýlýrsýn diye dokunamam.
Yalnýz bir pelikanýn cazibesine,
dayanýr belki göl,
kimyasý bozulur yorgun bedenimin,
kelimeler düðümlenir boðazýma;
kor yüreðimi sana açamam.
Çekingen bir kuþ gibi ürperirim,
yasaklý dalýna konamam.
Kýyýya hasret bir gemi gibi,
kavuþmadan dolaþacaðým yörüngende.

O yüzden sen hep gül,
bana gözlerin, sözlerin, nazlarýný unutup;
oyasýz ipek bir mendille
yaramý sarmak düþer.
Yoksa durmaz kanamam.

Muhittin Alaca