DEĞER
Gizemli
şafak vakitlerini özlüyor insan,
Kekeleyen
gün batımlarını değil,
Bir
aymazlık yapıp,çıkıp gelsen ansızın,
Sam yelinde gizli, çiğ tenli gül gibi,
Evrenin suskunluğunda;
Hıfzıma
bıraktığın şuh bakışla,
Bir
nazar eylesen…
Mor dağların gölgesi, gözlerinle.
Yine,
kanatları yağmur yanığı,
Bir
kuş çırpınıp dursa,
İçimin
saklı sevinçlerinde.
Yine,
sığınsam uçurum ağızlarında
mavinin
yitik gölgesine,
Masum
kır çiçeklerini toplasam,
Birer,
birer, kambur hicretlerinde,
Yine,
dökülse yağmurlar, ayet, ayet
Yufka
yürekli menekşelerin göğsüne
Kelebeklerin
susamış dudaklarıyla açsam,
Sana
adanan orucumu
Gözlerim kapalı…
Düşünürken
seni, bir an,
Elin,
değse elime palazlansa haziran,
Gene
boyun eğerim,
Virane
gülüstana, harabe bahçelere…
Ateşinle
ısınır, nefesinle üşürüm;
kime
ne ?
Gönül kuşum, halen köşkündeyse eğer,
Dünyaya biçilmemiştir, sana biçilen
değer.
Müşteba
Güneş
Yazarın
Önceki Yazısı