KÜPE ÇÝÇEÐÝ

            Ömrü boyunca hiç sevilmemiþ bir adam, ki sevilmesi gereken, ömrü boyunca hiç sevilmemiþ bir kadýna, ki sevilmesi gereken, ilaný aþk etti.

            Ýþte o an oldu.

            Birden etraf küpe çiçeði kesildi, sardunya...

            Sordum ya, en sevdiðin çiçek hangisi diye.

            Hatýrla.

            Gök en mavisini giyindi o gün.

            Yer en güzel yeþiline büründü.

            Çiçekler açtý her türlüsünden.

            Koktu rayiha rayiha.

            Sular köpürdü ak ak...

            Ey aþýk adam, sen yak kalbini sevilesi kadýnýn!

            Öpülesi elleri var o nazenin kadýnýn, kalbi avucunun ortasýnda atýyor.

            Koklanasý saçlarý bukle bukle...

            Doladý mý ömrüne adamýn imkaný yok nefes almasý, kurtulmasý...

            Sarýlasý ince beli var, kýrýldý kýrýlacak kadar...

            Gözleri var derin mi derin, içine düþtü mü insan dipsiz ve kapkaranlýk bir kuyuya düþmüþ gibi olur.

            Kirpikleri var kalbe yönelmiþ, gerilmiþ bir yay gibi kaþlarý var.

            Ayaklarý var, güzelim ayaklarý her ne yana giderse gitsin onu sevdiðine götüren canýmýn içi ayaklarý.

            Bir kadýn nasýl sevilir? onu aleme ispat ediyordu adam.

            Kaþýna gözüne hayrandý kadýnýn.

            Bir sözüne bile...

            - Çok tatlýsýn! demiþti bir gün adamcaðýz kadýna.

            O kadar doðaldý ki adam da kadýn da; þöyle cevaplamýþtý kendisine aþýk olan adamý kadýncaðýz:

            - Bugün bal yedim de ondan çok tatlýyým. þuh bir kahkaha patlattý bu cevabýnýn ardýndan.

            Þimdi bu kadýnýn dudaklarýndan akan bal deðildir de nedir sizce?

            Sevilmez mi bu kadýn?

            Övülmez mi?

            Ýltifatlara boðulmaz mý?

            O sorgulasýn dursun adamý.

            Adam vazgeçer mi böylesi güzel bir insandan?

            - Öyle bir duruþun var ki sevdiðim. demiþti bir gün kadýna.

            - Nasýl?demiþti kadýn.

            - Ýnan servi görse yamulur.diye devam etmiþti adam.

            - Deme böyle, utanýrým.

            -  Mahcup ol diye demiyorum, ama þunu bilmeni istiyorum; seni gören imkaný yok  kalbinden vurulur ve aþk tezgahý sen pazarýna kurulur. Bir insan bu kadar mý düzgün olur, bu kadar mý zarif, bu kadar mý naif olur?

            - Of ya!

            - Bahçeye teþrif edince sen bütün gözler sana vurulur. Öylesine ipincesin ki, dosdoðru.... Tam gönlümce ve seni görünce iþte elif gibi bir kadýn dedim.

            - Sus lütfen.

            - Sen sustuklarýmý dinle o vakit. Okyanusun yüzüydüm sana konuþurken, þimdi okyanusun en dibiyim anla sana olan saklýmý.

            - Hay aklýmý...dedi kadýn.

            Adam çok tan susmuþtu oysa!