Online Üye
Online Ziyaretçi
İMKÂNI YOK!
Akşamüstü, rüzgâra
bulut yabancılaşır.
Dağlar, yandıkça
anlar güneşin battığını.
Tanyeri ağardıkça
yıldızlar sancı taşır;
O zaman anlar gece meçhule
gittiğini.
Düşerken cemre tek
tek toprağa baharlarda,
Su yürüyor dallardan
yaprağa baharlarda,
Döl düşünce yılkıda
kısrağa baharlarda,
O zaman anlar canlı
kalbinin attığını.
Ömür denilen cetvel
her cana ayrı, özgün;
Yıllar mevsim
doğurur, mevsimler ay, aylar gün.
Her doğan gider bir
bir, geride kalan üzgün,
Canan gidince anlar
can hayal tuttuğunu.
Coşari, geleceği
bilmenin imkânı yok!
Kader denen çizgiyi
silmenin imkânı yok!
Yalnızlık kuyusunda
gülmenin imkânı yok!
Kul, son nefeste
anlar ömrünün bittiğini.
İbrahim COŞAR