Iþýklý Yollar

Dalarým ýþýklý yollara yalnýzlýðýmýn esintisidir ruhumun alangesi ayrýlýrken memleketimden içimi burukluk alýr geçerken vatanýn bir ucundan bir ucuna aklýma gelir anýlar sevdiðimle oturduðum park  hatýramda gözümde canlanýr geçtiðim yollar gözlerimde uçuþur . Hep bir yöne çýkar  analý kýzlýdýr ýþýklý yollar  almýþ kucaðýna bebeðini arkadan amca rahatsýz olur baþý kaldýrmaz o minik yavrunun sesini az ilerde  tesiste sýcacýk vazgeçilmez çorbalar herkes sevdiklerine küçük bir hediye vatan anýsý býrakma peþinde kimine göre konuþacak biri olsun caným sýkýlmasýn amaçlý teyze konuþur yanýndaki genç kýz dinler  kitap okuyan gürültüyü aldýrmadan bir arka sayfaya geçer. þoförün  gözü yolda yolculuðun akýþý  süratlice devam eder. Muavin istikametimiz bitmiþtir der herkes kendinden olana iner sarýlýr evlere daðýlmadan hoþ geldiniz sesi kulaklarda yankýlanýr. Ayrýlýk vakti gelmiþtir herkesin yolu birbirinden habersiz ayrý bir yöne gider ýþýklý yollar yeni yolcularýyla  durmadan  devam eder