Online Üye
Online Ziyaretçi
Dünyadan göçtün sonsuza karıştın,
Toprağında gül, seni kokluyorum!
Haber vermeden toprağa alıştın…
Toprağında gül, seni kokluyorum!
Soframda yoksun sohbette yar bana!
Bu yaştan sonra şu dünya dar bana?
İçim yanıyor, ayrılık zor bana…
Toprağında gül, seni kokluyorum!
Veda ediyor ikindi güneşi,
Azap gibi dost sensiz görmek beşi!
Çaydanlıkta çay yok, sönmüş ateşi…
Toprağında gül, seni kokluyorum!
Sözler vermiştik kalmaya beraber,
Ayrılsak bir an verecektik haber!
Nasıl bir veda, deşer gibi hançer?
Toprağında gül, seni kokluyorum!
Geceden korkar, kış gelir üşürdün
Araca binmez mümkünse yürürdün
Haksızlık görsen kurt gibi ürürdün
Toprağında gül, seni kokluyorum!
Dost sıradan söz, olur mu âmâ göz
İçi dışı bir, karışır iki öz
Bağlanmış kalpler çözebilirsen çöz
Toprağında gül, seni kokluyorum!
Elveda dostum kıyamete kadar
Katlanmam gerek yaşasam da keder
Allah’ım böyle nasip etmiş, kader
Toprağında gül, seni kokluyorum!
Saffet Kuramaz