Online Üye
Online Ziyaretçi
yazgıyı bilmeyen ellerinden düştüm kırlangıçların
ruhum; bıçak sırtıyla gezdi dünüm göçlerinde
kanatlarım avare
açıldı kadim şehrin tüm pencereleri göğe
kimdi biçare ?
ki değiş/imdi değişmeyen
hep iyiye gitmeliydi bilinmeyen
şiirdi romandı hayattı aşktı
izi silinmeyen
çağırdı
arnavut kaldırımlı daracık yollarıyla bir mahalle
çığırtkan renkleriyle süslü çadırları iki sokak ötede
çok sevindim gördüğümde,ç/alınmış hayalime
çocuk isimleriyle dolu tabelası pespembe
ıskalanmış ömürler değdi inşirah gönlüme
imgesiz düşler sirkinde...